Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΜΗΝΑΓΟΥ ε.α ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΜΥΝΗΣ

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ 1974: Η εκπλήρωση του χρέους και η κριτική από έναν απόστρατο Σμηναγό

Π. Καρβουνόπουλος  

Γράφει ο Παναγιώτης Καράμπελας  Σμηναγός ε.α.
Επίτιμος Πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων ΣΤΥΑ (ΣΑΣ)

Αξιότιμε κ. Υπουργέ Εθνικής Άμυνας, Κύριε Αρχηγέ ΓΕΑ,

ΕΥΓΕ!!

Επιτέλους, μια μοναδική αποστολή με τεράστια σημασία για τον μαχόμενο-προδομένο – από τους τότε άφρονες κυβερνώντες της μητέρας πατρίδας – λαό της Κύπρου, αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε μετά από 42 ολόκληρα χρόνια.

Είναι, όσο και να μην το πιστέψετε και μια δική μου δικαίωση, γιατί για περισσότερο από 30 χρόνια με άρθρα και επιστολές μου προσπαθώ, με την ευκαιρία κάθε επετείου, να διεγείρω τους διαχρονικούς αρμόδιους ηγέτες της πατρίδας μου, να εκπληρώσουν το δικό τους χρέος, σε εκείνους που αψηφώντας το θανάσιμο κίνδυνο που έκρυβε εκείνη η αποστολή, τις πρωινές ώρες της 22-7-1974, εκτέλεσαν με επιτυχία την μεταφορά βοήθειας (καταδρομείς) στους μαχόμενους αδελφούς Κυπρίους. Οι ξένοι την αποκάλεσαν ¨Αποστολή Αυτοκτονίας¨!!



Από τα είκοσι (20) αεροσκάφη NORATLAS που προσγειώθηκαν στο Αεροδρόμιο της Σούδας, πρόλαβαν και απογειώθηκαν μόνο τα δέκα πέντε (15).

Μετά από ανορθόδοξο πτήση, τα δεκατρία (13), μέσα από το φλεγόμενο ουρανό της Λευκωσίας, προσγειώθηκαν. Μετά από ταχεία αποβίβαση των καταδρομέων απογειώθηκαν άμεσα μόνο τα εννέα (9). Ένα, το ΝΙΚΗ 4 καταρρίφθηκε από φίλια πυρά λίγο πριν το διάδρομο προσγείωσης, με αποτέλεσμα το φρικτό θάνατο του πληρώματος και 27 καταδρομέων. Επέζησε μόνο ένας.

Τα υπόλοιπα τρία (3) λόγω σοβαρών ζημιών από τα πυρά, δεν μπόρεσαν να απογειωθούν. Τα πληρώματά τους παραλήφθηκαν από άλλα απογειούμενα αεροσκάφη. Ένα πλήρωμα δεν πρόλαβε κάποιο αεροσκάφος να επιβιβαστεί και παρέμεινε στην Κύπρο. Ο Ιπτάμενος Μηχανικός – με δάκρυα στα μάτια όπως μου αφηγήθηκε αργότερα – έμελε να κάψει, κατόπιν εντολής, τα αεροσκάφη που δεν μπόρεσαν να απογειωθούν. Μετά από περιπετειώδη-μυστική μετακίνησή του πληρώματος και με ταυτότητες με κυπριακά ονόματα, έφτασαν στο λιμάνι της Λεμεσού, από όπου επέστρεψαν ατμοπλοϊκώς.

Δύο από τα αεροσκάφη που είχαν απογειωθεί δεν κατόρθωσαν να προσγειωθούν και επέστρεψαν χωρίς να ολοκληρώσουν την αποστολή με επιτυχία.

Πέντε (5) αεροσκάφη με φορτία πυρομαχικά και άλλον εξοπλισμό, παρά το ότι με λειτουργούντες τους κινητήρες ανέμεναν οδηγίες για γραμμή και απογείωση, μετά από εντολή του υπεύθυνου υλοποίησης της επιχείρησης, σε κάθε ένα από τα αεροσκάφη αυτά, δεν επετράπη η απογείωση, για επιχειρησιακούς λόγους.

Αξίζει να επισημανθεί εδώ ότι ήταν εμφανές το υψηλό φρόνημα που διακατείχε όλα τα πληρώματα, γνωρίζοντας το ιδιαίτερα δύσκολο και επικίνδυνο της αποστολής. Νόμιζε κανείς ότι όλοι τους ήσαν ντοπαρισμένοι. Αρκεί να ληφθεί υπόψη ότι ένα από τα αεροσκάφη που δεν απογειώθηκαν για Κύπρο, το αεροσκάφος S/N131 ήταν μέχρι την ημέρα εκείνη σε απόθεση (κατηγορία Ζ¨)  για περισσότερο από 8 μήνες. Λόγω των εκτάκτων απαιτήσεων, μέσα σε τέσσερις ώρες και παρά την κακή γενική του κατάσταση, μετά από σχετική επιθεώρηση και αποκατάσταση προβληματικών καταστάσεων κάποιων συστημάτων του – με την συγκινητική και εξουθενωτική βοήθεια τεσσάρων σμηνιτών – επαναδιατέθηκε για πτήση, με αναγκαστικά μόνη υπογραφή του γράφοντος, καθότι κανένας άλλος αρμόδιος δεν υπήρχε πλέον στη Μοίρα για σχετική έγκριση. Υπό κανονικές συνθήκες τούτο θα μπορούσε να γίνει, μετά από έγκριση ΑΤΑ, ΓΕΑ, αφού προηγηθεί εκτεταμένη-πολυήμερη επιθεώρηση και αποκατάσταση των όποιων αντικανονικών διαπιστώσεων!! Πέρα από αυτά, το πλήρωμα που συγκροτήθηκε αποτελείτο από μετακινηθέντες εκτάκτως από άλλες μονάδες χειριστές (κυβερνήτης και συγκυβερνήτης), μη διαθέσιμους, ωστόσο, για τον τύπο, λόγω μακράς απομάκρυνσης-μετάθεσής τους από την 354 ΜΤΜ. Όσο για τη θέση του Ραδιοναυτίλου, είχε διατεθεί επιστρατευμένος συγκυβερνήτης από την Ολυμπιακή Αεροπορία, ο οποίος μετά την απογείωση δήλωσε στον κυβερνήτη άγνοια από ναυτιλία στον τύπο αυτό (NORATLAS)! Τελικά, ο μόνος ετοιμοπόλεμος από το πλήρωμα αυτό ήταν ο γράφων-ιπτάμενος μηχανικός. Παρόλα αυτά κανείς, κάτω από αυτά τα δεδομένα, δεν εξέφρασε την ελάχιστη επιφύλαξη να συμμετέχει σε αυτή την επικίνδυνη αποστολή.

Είναι βέβαιο ότι η βοήθεια, που, έστω και με την περιορισμένη τελική συμμετοχή των NORATLAS, εξασφαλίστηκε στους Κυπρίους ήταν εξαιρετικά σημαντική και περιορίστηκε η επέλαση του Αττίλα. Διασώθηκε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας – και όχι μόνο – από τους καταδρομείς που μεταφέρθηκαν και πολέμησαν με ηρωισμό. Ήταν το λιγότερο που η μητέρα Ελλάδα, πρόσφερε με αυτή την αποστολή, με παρέμβαση-πρωτοβουλία της ηγεσίας της ΠΑ, για να μετριάσει τη ντροπή και τις απώλειες ζωών και εδαφών. Είναι βέβαιο, ότι η αποτελεσματικότητα της προσπάθειας ενίσχυσης της Κύπρου, θα ήταν πολύ καθοριστική, αν την προηγούμενη ημέρα η σχεδιασθείσα αποστολή ενισχύσεων είχε εκτελεστεί με αεροσκάφη της Ολυμπιακής Αεροπορίας, τα οποία για άγνωστους λόγους δεν κατόρθωσαν να απογειωθούν από το αεροδρόμιο της Σούδας.

Με την εκδήλωση απονομής του αστέρα αξίας και τιμής την 12-12-2016, από τον κ. ΥΕΘΑ, στα πληρώματα που ¨ολοκλήρωσαν¨ την αποστολή ΝΙΚΗ, έστω και μετά από 42 ολόκληρα χρόνια ανεξήγητης, αλλά και ανάλγητης συμπεριφοράς σε σύγχρονους ήρωες, πιστεύω ότι τόσο ο κ. ΥΕΘΑ, όσο και η παρούσα στην εκδήλωση αυτή ηγεσία των ΕΔ, θα δώσουν, επιτέλους, τις κατάλληλες οδηγίες να καταχωρήσουν σε χρυσή σελίδα της ιστορίας το κατόρθωμα αυτό των πληρωμάτων ΝΙΚΗ και την μικρή αυτή προσφορά βοήθειας, αλλά μεγάλη σε αποτέλεσμα, με πολλούς νεκρούς και αγνοούμενους καταδρομείς, ώστε να διδαχθούν οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών και να εμπνευστούν με αισθήματα περηφάνιας, αυτοθυσίας και ηρωισμού, αλλά και να τιμάται η επέτειος αυτή με σχετικές εκδηλώσεις, για να μάθει ο Ελληνικός λαός, αλλά και οι εκάστοτε αρμόδιες πολιτικές ηγεσίες του, ότι οι διαχρονικές οικονομικές δαπάνες για τις ΕΔ έχουν πολύτιμο και ανεκτίμητο αντίκρισμα.

Στις σχετικές επιστολές και δημοσιεύσεις μου (σε ΥΕΘΑ, Α/ΓΕΑ, ιστοσελίδες και εφημερίδες) σχετικά με την αδικαιολόγητη αδράνεια της πολιτείας για απόδοση στα πληρώματα ΝΙΚΗ των αναλογουσών τιμών, αλλά και για την περίεργη κάποτε πρόθεση απόδοσης σε αυτά κάποιων ¨αναμνηστικών¨ – που όλοι αρνήθηκαν να παραλάβουν – για αποφυγή παρερμηνείας των ενεργειών μου ανέφερα συχνά στα κείμενά μου ότι προσωπικά ΔΕΝ διεκδικώ κάποια τιμητική  διάκριση. Εξαιτίας αυτού, έχω τύχει σχετικής κριτικής από μέλη πληρωμάτων τα οποία, για επιχειρησιακούς λόγους δεν απογειώθηκαν – παρά το ότι με λειτουργούντες τους κινητήρες ανέμεναν γραμμή για απογείωση – ότι ίσως με την τοποθέτησή μου αυτή οι αρμόδιοι και όχι μόνον, θα επιφυλάσσονταν να αναγνωρίσουν και τη δική τους αυτονόητη πρόθεση να συμμετέχουν στην ολοκλήρωση της αποστολής ΝΙΚΗ, με ό,τι τούτο συνεπαγόταν. Τελικά και μετά την μη πρόσκληση στην εκδήλωση της απονομής των υπόψη ηθικών αμοιβών και των πληρωμάτων που διατάχθηκαν να μην απογειωθούν για επιχειρησιακούς λόγους, αφήνονται περιθώρια συνέχισης σχολίων και σεναρίων, ότι απέφυγαν την τελική συμμετοχή τους στο υπόλοιπο και δυσκολότερο μέρος της αποστολής. Ίσως, την ημέρα εκείνη (12-12-16), κάποια διαμνημόνευση και των πληρωμάτων αυτών, δεν θα άφηνε τις όποιες σε βάρος τους αμφισβητήσεις και κακόβουλα σχόλια. Θεωρώ, επίσης, ότι ανάλογη και εντονότερη είναι η περίπτωση ότι δεν είχαν προσκληθεί ούτε τα πληρώματα των δύο αεροσκαφών, τα οποία αν και συμμετείχαν στην αποστολή ΝΙΚΗ, δεν ολοκλήρωσαν την αποστολή από ενδεχόμενες παρεμβολές στα όργανα ναυτιλίας, παρά το γεγονός ότι έφτασαν στην περιοχή της Κύπρου. Εκτιμώ, ότι κάποια ενέργεια των αρμοδίων προς την κατεύθυνση της ορθολογικής μεταχείρισης όλων αυτών των πληρωμάτων θα εξάλειφε τα υπάρχοντα εύλογα ερωτήματα-παράπονά των, αλλά και θα διασκέδαζε τα άδικα και υποτιμητικά σε βάρος τους σχόλια.

Κύριε Υπουργέ, Κύριε Αρχηγέ και πάλι ΕΥΓΕ, γιατί τολμήσατε να εξιλεώσετε και προκατόχους σας, αλλά το κυριότερο να τιμήσετε άτομα που απέδειξαν ότι δεν δείλιασαν, όταν το καθήκον που κλήθηκαν να επιτελέσουν ίσως να τους στοίχιζε και τη ζωή τους. Πώς να μην το αναγνωρίσω, όταν για 30 περίπου χρόνια στεκόμουν αυστηρά κριτικός απέναντι και στους προκατόχους σας. Όχι μόνο γιατί δεν απέδιδαν τις αναλογούσες τιμές, δεν αναγνώριζαν εκείνη την περίοδο, αλλά και απέκρυπταν έναν τεράστιο άθλο-προσφορά να γραφτεί στην ιστορία και με τις ανάλογες διαδικασίες αναγνώρισης, να το μάθουν οι νεώτεροι και ο απλός πολίτης, από επίσημα χείλη. Ακόμη και ο γιός μου, τόσο όσο ήταν στην Ικάρων, όσο και ως αξιωματικός χειριστής σε πρώτης γραμμής αεροσκάφη, δεν είχε ακούσει εκεί τίποτα σχετικό. Ευτυχώς που έτυχε να είμαι ο πατέρας του!

Αισθάνομαι έτσι και προσωπικά δικαιωμένος για τις μέχρι σήμερα προσπάθειές μου να κρατήσω ζωντανό το κατόρθωμα αυτό, που σεις τολμήσατε να αναγνωρίσετε και να εξοφλήσετε το χρέος της Πολιτείας. Δεν φείδομαι λόγων να ομολογήσω, για ακόμη μια φορά, την ικανοποίησή μου και τις θερμές ευχαριστίες μου.

Ωστόσο, λυπάμαι πολύ, γιατί θα συνεχίσω την έντονη κριτική μου απέναντί σας, με την ανιστόρητη απόφασή σας για εξάλειψη της συνέχειας της ιστορίας και προσφοράς της ΣΤΥΑ – καθώς και ΣΥΔ, ΣΙΡ – με το Ν. 4407/16. Η ΣΜΥΑ κ. Αρχηγέ είναι η συνέχεια των ιστορικών σχολών ΣΤΥΑ, ΣΥΔ, ΣΙΡ – όπως και η ΣΤΥΑ ήταν συνέχεια της ΣΤΑ – κάτι που αρνηθήκατε να μνημονεύσετε στο άρθρο 2, αλλά και να επιμείνετε στον χαρακτηρισμό της ως Υπαξιωματικών στο άρθρο 1, αντί Τεχνολόγων, όπως έπρεπε να έχουν ήδη μετονομαστεί και οι αντίστοιχες σχολές του ΣΞ και ΠΝ, μετά το Ν. 2913/01. Αγνοήσατε τόσες επιστολές, αναρτήσεις, ενημερώσεις φορέων! Βράχος ακλόνητος, αμετάπειστος!! Δυστυχώς, έτσι, όπως τόσοι επισημαίνουν, τόσο εσείς, όσο και ο κ. ΥΕΘΑ θα αφήσετε ως κληρονομιά τις χειρότερες υπηρεσίες σας, αλλά και αναμνήσεις στα 2/3 των αποφοίτων ΑΣΣΥ-στελεχών της ΠΑ – και όχι μόνον. Κάτι που δεν θα σας το συγχωρήσουν. Η ζωή έχει γυρίσματα, όμως. Με τι σθένος θα τολμάτε να τους αντικρίζετε; Βέβαια και μεγάλοι ηγέτες κάνουν λάθη. Όμως θα πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να τα αναγνωρίζουν και να τα αποκαθιστούν. Και αν ο κ. Καμμένος, ως πολιτικός ηγέτης των ΕΔ δεν έχει την απαιτούμενη γνώση και εμπειρία για τη δομή και λειτουργία του στρατεύματος, σεις κ. Αρχηγέ θα έπρεπε, μαζί με τους συμβούλους σας, να τον ενημερώνετε σωστά και όχι να αναζητάτε ευκαιρία να αποδομείσετε ιστορικές αλήθειες, τις οποίες η ΠΑ τόσα χρόνια τίμησε και τους εξέφρασε την ειλικρινή ευγνωμοσύνη της.

Κύριε Υπουργέ, μια επιστολή, του εξαίρετου συναδέλφου Κωνσταντίνου Λιούτα, που έχει αναρτηθεί πριν λίγες ημέρες στο militaire gr και aeroporiapostratos – σχετικά με τα ξίφη που επιδώσατε σε Αξιωματικούς προέλευσης ΑΣΣΥ – θα έδινε και στους δυο σας (ΥΕΘΑ, Α/ΓΕΑ) πολλές πληροφορίες και γνώση, που πιστεύω ότι θα κλονίσει αυτή την ¨αποφασιστικότητά σας¨. Αναζητήστε την. Θα μάθετε, θα προβληματιστείτε.

Λυπάμαι, κ. Υπουργέ και κ. Αρχηγέ, που θα καταλήξω εκφράζοντας την απογοήτευσή μου, για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Αντιφατικό, οπωσδήποτε, όταν αρχίζω με ειλικρινείς ευχαριστίες, γιατί όντως το αξίζετε, για την απόδοση των τιμών στα πληρώματα της αποστολής ΝΙΚΗ. Όμως, με απόλυτη ειλικρίνεια, θα σας διερμηνεύσω και την αγανάκτηση χιλιάδων συναδέλφων αποφοίτων της ΣΤΥΑ – και πιστεύω των ΣΥΔ και ΣΙΡ – για το απρόσμενο τραγικό νομοθέτημά σας, γιατί γι’ αυτό, αυτό αξίζετε. Όλοι κρινόμαστε. Και σεις θα κριθείτε ανάλογα, όταν άδικα και αντιδεοντολογικά λειτουργείτε ως εξουσία. Θα απολαύσετε τους καρπούς των πράξεών σας στο υπόλοιπο της ζωής σας, ιδιαίτερα όταν βρεθείτε απογυμνωμένοι αξιωμάτων.

ΠΗΓΗ: aeroporiapostratos

H ANOIKTH ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ 1974

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

Οι βιασμοί αποτελούν και μορφή γενοκτονίας, με δικαστική απόφαση
Χωρίς αιδώ, οι πάντες, εντός και εκτός Κύπρου, συμπεριφέρονται σαν να μη διαπράχθηκε ποτέ ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των Τούρκων κατά την τουρκική εισβολή, οι εκατοντάδες βιασμοί Ελληνοκυπρίων γυναικών

Καθώς ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η διαπραγματευτική του ομάδα ετοιμάζονται να μεταβούν εκ νέου στη Γενεύη, μαζί με τον ειδικό σύμβουλο του Γ.Γ. του ΟΗΕ Νορβηγό Έιντε, προσβλέποντας να κλείσουν το Κυπριακό με συμφωνία που θα αναγνωρίζει την παράδοση της μισής μας πατρίδας στους Τούρκους, τι συμβαίνει στον κόσμο;

1) Ο γηραιότερος Βρετανός στη νομική ιστορία της χώρας, 101 ετών, ο Ραλφ Κλαρκ, συνταξιούχος οδηγός φορτηγού στη Βρετανία, καταδικάστηκε την περασμένη εβδομάδα από δικαστήριο στο Birmingham για κακοποίηση και βιασμό δύο νεαρών αδελφών κοριτσιών μεταξύ 1974 και 1983 και συνολικά βρέθηκε ένοχος για 21 κατηγορίες σεξουαλικών εγκλημάτων που διέπραξε πριν από δεκαετίες. Ένα από τα θύματά του ήταν μόλις 4 χρονών…



«Ίσως κάποιοι να αμφισβητούν την ουσία παραπομπής σε δίκη ενός 101χρονου άνδρα, αλλά η ηλικία δεν αποτελεί υπεράσπιση εναντίον της δίωξης, το τι είναι σημαντικό είναι να εξασφαλιστεί δικαιοσύνη για τα θύματα ανεξάρτητα από την ηλικία του κατηγορουμένου», δήλωσε η αστυνομική ερευνήτρια της αστυνομικής δύναμης των West Midlands, Έμα Φάνον, και πρόσθεσε:
«Τα θύματά του, αθώα παιδιά, ήταν αναγκασμένα να ζήσουν μια ζωή υποφέροντας από τα τραύματα που τους επέβαλε με τις ακατονόμαστες σεξουαλικές κακοποιήσεις του, έπρεπε τελικά να πληρώσει για τα εγκλήματά του και ευχαριστώ τα θύματα για το θάρρος τους να αποκαλύψουν τι τους είχε συμβεί και να δράσουν, ποτέ δεν υποτιμούμε το θάρρος που χρειάζεται να μιλήσει ένας». (Independent, 16.12.2016).

Η διεθνής πρακτική

2) Τα διεθνή δικαστήρια καταδικάζουν κατηγορουμένους για βιασμό εν καιρώ πολέμου, αναγνωρίζοντας το έγκλημα του βιασμού ως έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, ως έγκλημα πολέμου, ως έγκλημα παραβίασης των Συνθηκών της Γενεύης του 1949, ότι ο βιασμός ισοδυναμεί με βασανισμό, και ότι ο βιασμός μπορεί να συνιστά και μια μορφή γενοκτονίας.
Παραδείγματα, οι δίκες και αποφάσεις για εγκλήματα τόσο στην πρώην Γιουγκοσλαβία όσο και στη Ρουάντα, όπου καταδικάστηκαν ένοχοι για βιασμούς σε φυλάκιση επί ζωής, ως ένοχοι για εγκλήματα πολέμου, παραβιάσεων Συνθηκών της Γενεύης του 1949 με αποφάσεις που υποστηρίζουν πλέον ότι οι βιασμοί μπορούν να συνιστούν και ένα είδος γενοκτονίας.

Αυτή, κύριε Έιντε, είναι ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών που εκπροσωπείς!
http://unictr.unmict.org/en/news/appeals-chamber-delivers-judgement-bizimungu-case

Βιασμοί Ελληνοκυπρίων γυναικών το 1974

Στην Κύπρο, δυστυχώς, για 42 χρόνια δεν τόλμησε κανένας να προσάψει κατηγορίες στην κατοχική δύναμη για τους 800 και πλέον βιασμούς Ελληνοκυπρίων γυναικών. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πέρασαν τόσα χρόνια και δεν υπάρχουν μαρτυρίες. ΛΑΘΟΣ. Και μαρτυρίες υπάρχουν και στοιχεία υπάρχουν στα αρχεία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Υπάρχουν οι εκθέσεις που έστελνε τη μία μετά την άλλη ο μ. Ζήνων Ρωσσίδης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας στα Ηνωμένα Έθνη, τεκμηριωμένες με ονόματα, χωριά, πόλεις, ημερομηνίες και βαρβαρότητες. Μία τέτοια, ημερομηνίας 6 Δεκεμβρίου 1974, εξασφάλισα τότε και δημοσίευσα το 2000 στο αγγλικό μου βιβλίο «Conspiracy or Blunder?». Σήμερα υπάρχουν αποδεσμευμένες και αναρτημένες στις ιστοσελίδες του Αρχείου του ΟΗΕ.

Καταθέσεις δόθηκαν και στο Συμβούλιο της Ευρώπης και, όταν βρήκε ένοχη την Τουρκία για τα εγκλήματά της, η απόφαση αφέθηκε να διαρρεύσει στους «Κυριακάτικους Τάιμς» του Λονδίνου, οι οποίοι δημοσίευσαν στις 23.1.1977 με πρωτοσέλιδους τίτλους τις βαρβαρότητες των Τούρκων. Με αποτέλεσμα να αφηνιάσουν κυριολεκτικά οι Τούρκοι και το Φόρεϊν Όφις να προσπαθεί απεγνωσμένα να ανακαλύψει τον «ένοχο» της διαρροής!

Η δε βρετανική «Σαν», 5 Αυγούστου 1974, με πρωτοσέλιδο τίτλο «ΒΑΡΒΑΡΟΙ - Ντροπή τους», κατέγραψε προσωπικές μαρτυρίες που μάζεψε και έστειλε για βιασμούς και δολοφονίες με ονόματα ο τότε ανταποκριτής της στην Κύπρο Iain Walker… Ειδικές αναφορές και στο δίγλωσσο βιβλίο της «Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο», ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - BLOODY TRUTH, και άλλα…

Πλήρης μυστικότητα
Το παρελθόν όμως φυγείν αδύνατον, σας έχει φτάσει όλους, κυρίες και κύριοι, στην Κύπρο, δεν μπορείτε να ξεφύγετε. Η απόφαση για να μην απαιτήσει το θύμα δικαιοσύνη για τους βιασμούς, όπως και για τα άλλα εγκλήματα των Τούρκων το 1974, ήταν τόσο τουρκική όσο και βρετανική προτροπή, με τη συγκατάθεση της δικής μας πλευράς. Ο Ντενκτάς τον Σεπτέμβριο του 1974 είχε απαιτήσει ΠΛΉΡΗ ΜΥΣΤΙΚΌΤΗΤΑ (total secrecy) για τους βιασμούς…

Όμως, η ένοχη αυτή σιωπή και αποφυγή δικαιοσύνης για τα θύματα των βιασμών Ελληνοκυπρίων γυναικών, παιδιών και ανδρών από τους Τούρκους το 1974 και μετέπειτα εγκλωβισμένων μας, θα είναι μια ντροπή που θα βαραίνει όλους, τόσο δικούς μας - διαδοχικές κυπριακές κυβερνήσεις, πολιτικούς και τις χιλιάδες των δικηγόρων στο νησί (που σε αναλογία πληθυσμού ίσως η Κύπρος να έχει τους περισσότερους ως «νήσος των δικηγόρων», μάλιστα διπλωματούχους βρετανικών πανεπιστημίων) - όσο και τους αξιωματούχους του ΟΗΕ από τον τότε Γ.Γ. Αυστριακό πρώην Ναζί Κουρτ Βάλντχαϊμ μέχρι τον σημερινό Μπαν Κι Μουν και τους αντιπροσώπους του, όπως κακή ώρα τον Νορβηγό Έιντε με τα συγκρουόμενα φιλο-τουρκικά συμφέροντα…

Δικαστικές αποφάσεις
Κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου. Παραθέτω ορισμένες δικαστικές αποφάσεις στην Αγγλία. Εσείς, γιατί προστατεύετε, κυρίες και κύριοι, την ένοχη Τουρκία;

«Όσο ανώτερος ή απασχολημένος μπορεί ένας να είναι, κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου», Δικαστής Morison, 1988.
«Κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου», Lord Justice Judge 2001.

«Στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου», Δικαστής Lord Steyn (ανώτερος δικαστής) 2004.

Στην υπόθεση της δολοφονίας της Eileen Doherty στις 30 Σεπτεμβρίου 1973 στο Μπέλφαστ, είπε το 2013 ο δικαστής Justice Horner:

«Η δολοφονία είναι δολοφονία. Η πάροδος του χρόνου είτε 5 είτε 55 χρόνια σε καμία περίπτωση δεν αλλοιώνει τη σοβαρότητα τέτοιου εγκλήματος. Σαράντα χρόνια μετά παραμένει ένας τραγικός χαμός. Επηρέασε όλους όσοι την γνώριζαν, τον αρραβωνιαστικό της, τις αδελφές της, την οικογένεια και φίλους της…
Η πληγή παραμένει, η ανάγκη για δικαιοσύνη συνεχίζεται, η επιθυμία τους να τιμωρηθεί ο ένοχος δεν άλλαξε. Μια άξια κοινωνία απαιτεί όπως όποιος έκανε τέτοιο απάνθρωπο έγκλημα, απαντήσει για το έγκλημά του στο δικαστήριο… Είναι απαραίτητο σε μια πολιτισμένη κοινωνία να επικρατεί το κράτος δικαίου… Παρόλο που ο κατηγορούμενος δεν πάτησε τη σκανδάλη που την σκότωσε, ήταν μέρος της όλης υπόθεσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν διστάζω να τον βρω ένοχο για την δολοφονία της Eileen Doherty».

Πόσο άξια και πολιτισμένη είναι άραγε η κυπριακή κοινωνία; Ντροπή σε όλους σας, που θα μεταβείτε ξανά στη Γενεύη. Εκεί όπου, ειρωνικά, γεννήθηκαν οι Συνθήκες του 1949… Πώς θα ονομάσετε, κυρίες και κύριοι, τη «λύση» σας δίκαιη (just), χωρίς την απονομή δικαιοσύνης;

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο, 17.12.2016

Αφιέρωμα - Κύπρος 1974 Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ 1974: Τιμή στους ήρωες 42 χρόνια μετά

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ 1974: Τιμή στους ήρωες 42 χρόνια μετά με τα εγγόνια εκλιπόντων να παίρνουν τα παράσημα

Π. Καρβουνόπουλος

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ, τον Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Βασίλειο Τελλίδη και τον Αρχηγό ΓΕΑ Αντιπτέραρχο (Ι) Χρήστο Βαΐτση, απένειμε τη Διαμνημόνευση Αστέρα Αξίας και Τιμής σε Αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» στην Κύπρο το 1974.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, στην ομιλία του είπε:

«Είναι ξεχωριστή για μένα στιγμή και μεγάλη τιμή να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, εδώ στο λίκνο της Πολεμικής Αεροπορίας στη Σχολή Ικάρων, σε αυτή την εκδήλωση απονομής του «Αστέρα Αξίας και Τιμής», στα στελέχη που ολοκλήρωσαν την αποστολή τους κατά την επιχείρηση «ΝΙΚΗ» στην Κύπρο το 1974. Είναι πράγματι ημέρα μεγάλης συγκίνησης, για όλους όσοι ευρίσκονται εδώ μαζί μας, αλλά και για όσους απολείπονται.

Υποκλινόμαστε στις ηρωικές μορφές των αεροπόρων και των καταδρομέων που χάθηκαν για την υπεράσπιση του ελληνισμού, αλλά και σε όλους εσάς που είστε η ζωντανή απόδειξη μιας σημαντικής ιστορικής στιγμής της Πολεμικής μας Αεροπορίας, η οποία έδινε πάντα το παρόν, πολεμώντας για τις αξίες μας, τιμώντας τις παραδόσεις του έθνους μας. Και συνεχίζει να δίνει το παρόν, να μάχεται εν καιρώ ειρήνης, να έχει ήρωες εν καιρώ ειρήνης. Μιας ανιδιοτελούς προσφοράς που για πολλά χρόνια η επίσημη Πολιτεία δεν μνημόνευε και για την οποία δεν έπραττε τα δέοντα. Έστω, μετά από 42 χρόνια, ένα μέρος του κύκλου χρέους της Ελλάδας προς εσάς, κλείνει.

 

Οφείλω μία δημόσια συγγνώμη, γιατί για 42 χρόνια σας ξεχάσαμε, όπως ξεχάσαμε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για την Κύπρο. Κάποιοι έγραψαν ότι ήταν άσκηση κατόπιν αδείας και αναφέρονταν στις πολεμικές επιχειρήσεις, στις οποίες Έλληνες Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Οπλίτες και Εθνοφύλακες πολέμησαν υπέρ πίστεως και πατρίδος.

 

Παρόντες σήμερα είναι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου από όλα τα κόμματα.

Όπως γνωρίζετε, πρόσφατα, σε συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία, καταφέραμε να ταυτοποιήσουμε και να επαναφέρουμε με τις αρμόζουσες τιμές στην Πατρίδα, παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, τα οστά 16 εκ των ηρωικός πεσόντων της επιχείρησης «ΝΙΚΗ».

Θα αναφερθώ λιτά στα γεγονότα των κρίσιμων ημερών της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Τότε που έλαβε χώρα η επιχείρηση «ΝΙΚΗ», υπό αντίξοες συνθήκες, με μόνη βοήθεια – και θέλω εδώ να κάνω ιδιαίτερη μνεία – την ικανότητα των ραδιοναυτίλων των αεροσκαφών. 

Μια επιχείρηση κυριολεκτικά ανορθόδοξου πολέμου, μοναδική στα αεροπορικά χρονικά, με παλιά αεροσκάφη πάνω από εκτεταμένη θαλάσσια περιοχή, που ήταν υπό τη συνεχή επιτήρηση της Τουρκικής Αεροπορίας. Γι’ αυτό και χαρακτηρίσθηκε ως ακατόρθωτη αποστολή, καθώς οι μόνοι σύμμαχοι των αεροπόρων μας ήταν το σκοτάδι και ο αιφνιδιασμός.

 Η ολοκλήρωση αυτής της επιχείρησης έδειξε για άλλη μια φορά σε όλο τον κόσμο τι είναι ικανοί να κάνουν οι Έλληνες αεροπόροι. Η σημερινή γενιά των αεροπόρων μας, ως αντάξιοι συνεχιστές σας, θυμίζουν τον αιώνιο όρκο των Αθηναίων οπλιτών: «Ου καταισχύνω τα όπλα τα ιερά …Την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω…».

 Είμαστε εδώ λοιπόν σήμερα, για να τιμήσουμε, να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και τον δημόσιο έπαινο σε εσάς τους μεγάλους Έλληνες, που «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», επιτελέσατε το καθήκον σας, πιστοί στον όρκο σας και στέλνοντας ένα διαχρονικό μήνυμα σε όλους τους Έλληνες.

 

Εσείς είστε η Ελλάδα, που δεν είναι ένα αφηρημένο ιδανικό. Είστε η Ελλάδα που την έχουμε όλοι οι Έλληνες βαθιά μέσα στην καρδιά μας, η Ελλάδα που μας ενώνει. Γιατί αν σήμερα μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, είναι γιατί εσείς κρατήσατε ψηλά τη σημαία της τιμής και της θυσίας, χωρίς να υπολογίσετε ακόμη και την ίδια σας τη ζωή.

 

Θέλω να μνημονεύσω ακόμη, ως ελάχιστο φόρο τιμής και αναγνώρισης, τους μεγάλους απόντες αεροπόρους της επιχείρησης «ΝΙΚΗ», τον Αντισμήναρχο Παναγόπουλο Βασίλειο, τον Αντισμήναρχο Συμεωνίδη Στέργιο, τον Ανθυποσμηναγό Δάβαρη Γεώργιο και τον Αρχισμηνία Άνθιμο Ηλία.

Κλείνοντας τονίζω ότι, ειδικά σήμερα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε απειλές και κινδύνους από όλους αυτούς οι οποίοι τολμούν να αμφισβητούν τις διεθνείς συνθήκες, το διεθνές δίκαιο και την ιστορία μας, η απάντησή μας είναι οι ήρωες μας και τα αμέτρητα ηρωικά κατορθώματα, όπως η περίφημη επιχείρηση «ΝΙΚΗ».

Αθάνατοι».

πηγη:http://www.militaire.gr/

Ο ΗΡΩΑΣ ΛΟΧΑΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ

             ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ... Ο λοχαγός που μπροστά του ο Ράμπο μοιάζει πρόσκοπος!


Ακούω συχνά ... ο ΡΑΜΠΟ, οι ΡΑΜΠΟ και με αυτήν την λέξη που παραπέμπει στην ομώνυμη Αμερικανιά, εκφρασθείσα σε μια ταινία με πρωταγωνιστή τον μέτριας αντίληψης Σιλβέστερ Σταλόνε, θέλουν να αποδώσουν την έννοια του Ηρωα, του Σκληρού, του Υπερ-Κομμάντο...
Μια ζωή βλάκες εμείς οι Ελληνες...

Ψάχνουμε πάντα στο διεθνές στερέωμα να βρούμε πρότυπα....
Όταν τα πρότυπα τα έχουμε μπροστά μας, που στις φλέβες τους κυλούσε και κυλάει Ελληνικό Αίμα ...εμείς χρησιμοποιούμε "εισαγόμενους" !!!
Αυτήν την εισαγωγή την έκανα για να αναφερθώ σε έναν Έλληνα που μπροστά του ο "Ράμπο" φαντάζει ως "λυκόπουλο"!!!
Ποιός είναι αυτός ;;;; Σας λέει τίποτα το όνομα Λοχαγός Νίκος Κατούντας;
Στους πολλούς ίσως όχι και εκεί είναι το πρόβλημα.....
Λοιπόν... Λοχαγός ΚΔ Νικόλαος Κατούντας
 

Δκτής του 31ου ΛΚ της 33ης ΜΚ που είχε έδρα στο Πέλλα Πάϊς κοντά στην Κερύνεια το 1974.

Τότε ήταν 31 χρονών, στο άνθος της παραγωγικής ηλικίας του σαν Έλληνας Στρατιωτικός και δη Καταδρομέας αποφοιτήσας από τα σχολεία Αλεξιπτωτιστών, Βατραχάνθρωπων και Χιονοδρόμων. Μορφωμένο παλληκάρι, τελειόφοιτος και της Νομικής Σχολής Αθηνών.Συγκροτημένος Αξιωματικός, Λεβέντης, Πατριώτης, Ικανώτατος και βέβαια Οικογενειάρχης.

Μετά την επικράτηση του Πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου στο νησί τα πράγματα έμοιαζαν ήρεμα. Όμως αυτή η φαινομενική ηρεμία κράτησε μόνο 3-4 μέρες.
Σε λίγο η καταιγίδα θα ξέσπαγε. Δυστυχώς με προτροπή του Μακαρίου από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. στην Νέα Υόρκη και την συμφωνία των Επιτελών στην Αθήνα με το Λάνγκλεϋ των ΗΠΑ, την έδρα της παντοδύναμης στην Ελλάδα, C.I.A.
Όλα αυτά βέβαια οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν σε μονάδες στην νήσο, τα αγνοούσαν.
Θεωρούσαν ότι αυτό που έγινε αφορούσε τους Ελληνες και φαντάζονταν ότι οι Τούρκοι δεν θα κινούνταν. Άλλωστε ο αμυντικός μηχανισμός της Ελλάδας υπερτερούσε κατά πολύ του αντίστοιχου Τουρκικού. Κύρια σε αεροπορία και ναυτικό...

Ξαφνικά τα πράγματα άλλαξαν.

Ήδη από τις 19 έρχονται εικόνες στην τηλεόραση από το BBC με τον Τουρκικό στόλο να έχει αποπλεύσει μαζί με κατάφορτα στρατιωτών αποβατικά από την Μερσίνα με κατεύθυνση την Κύπρο.
Ο Μακεδόνας Διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Κατσάνης ανήσυχος. Αναμένει διαταγές ή τουλάχιστον οδηγίες. Οι διοικητές των Λόχων του - ανάμεσά τους και ο Λοχαγός Κατούντας - κρέμονται από τα χείλη του ενόσω αυτός μιλάει τηλεφωνικά με το ΓΕΕΦ και συγκεκριμένα με τον ΔΔΚΚ Συνταγματάρχη Κομπόκη. Ο Κομπόκης άφησε να εννοηθεί οτι ενδεχόμενα να έχουν προβλήματα με τους Τούρκους αλλά δεν έδωσε ούτε οδηγίες ούτε διαταγές.
Όλοι αι Αξιωματικοί των Καταδρομών είχαν εμπιστοσύνη στον Κομπόκη [1]
Κι όμως την επόμενη μέρα ξύπνησαν όλοι με τον θόρυβο των Τουρκικών αεροσκαφών και την θέα των αποβατικών στην θάλασσα της Κερύνειας. Οι Τούρκοι επιχειρούν απόβαση.
Ψύχραιμα η μονάδα τίθεται σε κατάσταση συναγερμού όπως συμβαινει σε αυτές τις περιπτωσεις, ακολουθώντας τα Σχέδια Αμύνης και αναμένοντας διαταγές. Διαταγές δεν έρχονται παρά αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις... "Οι Τούρκοι κάνουν άσκηση"...

Ηταν ξεκάθαρο ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση κάπου δυτικά της Κερύνειας.
Κάποια στιγμή ήλθαν διαταγές από τον ίδιο τον ΔΔΚΚ Συνταγματαρχη Κομπόκη.
Καταδρομική επιχείρηση όλων των Μοιρών Καταδρομών στον Πενταδάκτυλο.
Ο Λόχος του Κατούντα  λοιπόν το βράδυ της 20/21 Ιουλίου 1974 πολέμησε στον Αγιο Ιλαρίωνα, εκεί που οι Ελληνες καταδρομείς της Κύπρου ενήργησαν με καταδρομικές επιθέσεις κατα του Κοτζάκαγια (31 ΜΚ), κατά της Άσπρης Μούττης (32 ΜΚ) και στα Πετρομούθκια (33 ΜΚ), ενώ η επιστρατευμένη (34 ΜΚ) παρέμεινε στους πρόποδες.

Η 31η ΜΚ πέτυχε απόλυτα τον αντικειμενικό της σκοπό ενώ οι άλλες δύο 32 και 33 ΜΚ βρήκαν ισχυρές αντιστάσεις και καθηλώθηκαν. Όταν α χαράματα της επόμενης μέρας "ελλείψει τάγματος αντικατάστασης" η 31 ή "δυνατότητας αποστολής ενισχύσεων" για την 32 και 33 (έτσι τους είπε η ΔΔΚΔ/ΓΕΕΦ) αναγκάσθηκαν να απαγκιστρωθούν, η 33 ΜΚ αποσύρθηκε ακέφαλη, διότι ήδη είχε χάσει τον Διοικητή της Ταγματάρχη ΚΔ Γεωργιο Κατσάνη, Mετά από αρκετή ταλαιπωρία επέστρεψαν στο στρατόπεδο. Όλοι στενοχωρημένοι για τον χαμό του Διοικητή και τόσων οπλιτών χωρίς αντίκρυσμα. Μετά το προσκλητήριο έγινε ανασύνταξη.

Στις 22 το πρωϊ, ο Λόχος του διατάχθηκε λανθασμένα από στρατηγική άποψη, να σταλεί να πολεμήσει σε μάχη εκ του συστάδην με τον ελαφρύ οπλισμό του στον Αγιο Γεώργιο Κερύνειας ενάντια στους προελαύνοντες Τούρκους, που μέχρι εκείνη την στιγμή τους αντιμετώπιζε μόνο του το 251 ΤΠ του επίσης εως σήμερα αγνοούμενου Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Παύλου Κουρούπη, στην ουσία μια διλοχία.Ο Κατούντας λοιπόν επικεφαλής 62 ανδρών, συνάντησε σκόρπιους πεζικαριους απο το 251 που οπισθοχωρουσαν. Τους ρώτησε που είναι οι Τούρκοι. Αυτοί του ειπαν οτι είναι καλύτερα να φύγουν γιατί οι Τούρκοι είναι παρα πολλοί. Η εκνευρισμένη απάντηση του Λοχαγού Κατούντα ήταν:
"Σας ρώτησα που είναι και όχι πόσοι είναι. Εσείς φύγετε εγώ με τους άντρες μου συνεχίζουμε!"
Κι προχώρησε και έκανε ότι μπορούσε να κρατήσει την Τουρκική πλημμυρίδα που συνεχώς ενισχυόταν με πεζικό που ακολουθούσε τα προελαύνοντα τουρκικά άρματα... Τι να σου κάνουν όμως τα ατομικά όπλα,θλιβερά κατάλοιπα του Β' ΠΠ, απέναντι στα Μ-47 της Τουρκικής 39ης Μεραρχίας που απλωνόταν στα περιβόλια και τους οικισμούς μεταξύ παραλίας και προπόδων του Πενταδάκτυλου σε μια "διάταξη σάρωσης" μη αφήνοντας τίποτα όρθιο στο διάβα τους;;;;

Ολόκληρος ο 31ος Λόχος ακροβολίστηκε στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας με την μία διμοιρία να καλύπτει την περιοχή προς την θάλασσα και τις άλλες δύο προς τον Πενταδάκτυλο πάντα με μέτωπο προς την ακτή της απόβασης. Ανεβασμένος ο Λοχαγός σε ένα σπίτι προσπαθούσε να δει αν υπήρχαν Τουρκικές δυνάμεις από την πλευρά της θάλασσας που θα μπορούσαν να τους πλαγιοκοπήσουν όταν έρχεται λαχανιασμένος ένας υπαξιωματικός και του αναφέρει ότι από την 2η Διμοιρία τον πληροφόρησαν ότι είδαν 200 Τούρκικα άρματα [2] μέσα στα χωράφια καμουφλαρισμένα.

Τότε ο Λοχαγός κατάλαβε ότι τα πάντα είχαν προδοθεί.... Kι όμως ο Κατούντας είχε την επιλογή του... Ναι θα μπορούσε ακόμα όσο είχε καιρό να οπισθοχωρήσει. Να σωθεί... Κι ας άφηνε ακάλυπτο με τους άνδρες του που ήταν στα δεξιά της αμυντικής τους παράταξης, το δεξιό της διαδρομής Αγ.Γεωργίου-Κερύνειας...
Ναι θα μπορούσε....
Και το πιθανότερο αν το έκανε, σήμερα να ήταν στο σπίτι του με την οικογενειά του. Την γυναίκα του, την Ρούλα του, που ήταν έγκυος στο δεύτερο τους παιδί και την μικρή του πρωτοτοκη κόρη. Είναι γλυκειά η ζωή, όταν είσαι τόσο νέος! Κι όμως δεν εφυγε...
Δεν εγκατέλειψε το πόστο του....
Παλλήκαρος! Λεβέντης! ΕΛΛΗΝΑΣ!
"Not on my watch" που θα έλεγαν και οι κατασκευασμένοι για τις κινηματογραφικές ανάγκες Αμερικάνοι "ήρωες"....

Έμεινε εκεί μαχόμενος σε μια επιβραδυντική για την προέλαση του εχθρού αποστολή, μόνος, χωρίς ενισχύσεις, με τον ελαφρύ οπλισμό των ανδρών του να κρατήσει τους περίπου 3.200 Τούρκους που είχαν αποβιβαστεί μέχρι το πρωϊνό της 22ας Ιουλίου μιας και το μεγαλύτερο μέρος της διλοχίας του 251 ΤΠ που τους αντιμετώπισε με επιτυχία μιάμιση μέρα - κι αυτός μόνος χωρίς βοήθεια - τελικά δεν άντεξε τον συσχετισμό οπλισμού και δυνάμεων, είχε συντριβεί και διαλυθεί [3].
 Αφού έδωσε διαταγή για οπισθοχώρηση εγκατέστησε το διοικητήριο του στην Μητρόπολη της Κερύνειας. Μόλις που πρόλαβε να δώσει οδηγίες στους διμοιρίτες του, Οι Τούρκοι έμπαιναν σαν σε παρέλαση στην Κερύνεια.
Τότε δόθηκε σκληρή μάχη μεταξύ των Καταδρομέων μας και των Τούρκων. Με τον ατομικό τους οπλισμό, πεινασμένοι και διψασμένοι οι Λοκατζήδες του Κατούντα μάχονται σαν λιονάρια υπό την καθοδήγηση του Διοικητή τους που στην πρώτη γραμμή τους δίνει οδηγίες και τους ενθαρρύνει. Οι Τούρκοι σαστίζουν υποχωρούν....

Μετά από ώρα ξαναεμφανίζονται αυτήν την φορά υπό την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Πως να σταματήσεις αυτά τα χαλύβδινα θηρία με Lee Enfield No.4 ;;;; Βλέπετε η Πολιτική Ηγεσία προτιμούσε να εξοπλίσει τους πραιτωριανούς της, το Εφεδρικό με σύγχρονο οπλισμό και όχι την Εθνική Φρουρά, την οποία στην ουσία απαξίωνε από πλευράς υλικού.
Πιεζόμενος ο Λοχαγός βρέθηκε μεταξύ του Κάρμι και του Τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος σε μια χαράδρα. Το σχέδιο του ήταν να λουφάξουν εκεί μέχρι το βράδυ και μετά να διαρρεύσουν προς τις γραμμές μας, μιάς και πλέον η Κερύνεια είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων. Όμως δεν γνώριζε ότι οι Τούρκοι τους περικύκλωσαν...
Κάποια στιγμή ξεκίνησε μια μάχη, που κράτησε μια περίπου ώρα. Οι Λοκατζήδες μας θερίζουν τους επιτιθέμενους Τούρκους που νόμιζαν ότι θα βρούν φοβισμένους έφηβους που θα το έβαζαν στα πόδια βλέποντας την καταφανή υπεροπλία τους. Αλλά ξανάρχονται, ξανά και ξανά...
Τότε ήταν που ο θρυλικός Λοχαγός κατάλαβε ότι οι πάντες τους είχαν εγκαταλείψει, ότι η Κύπρος είχε προδοθεί. Πολεμούσε βλέποντας τα πυρομαχικά και τις χειροβομβίδες να τελειώνουν. Κάποια στιγμή είδε ότι έμειναν μόνο λίγοι άντρες ήταν κοντά του. Άνδρες αποφασισμένοι να μείνουν δίπλα του.... Γιατί ο Κατούντας ενέπνεε εμπιστοσύνη, σιγουριά.... Κι όμως ήλθε η στιγμή που πρόσκαιρα ο Λοχαγός "σπάει" και δείχνει τον θυμό του για την προδοσία. Οι άνδρες του κοιτάζονται μεταξύ τους...
Κάποια στιγμή - όπως μαρτυρεί ο αγγελιοφόρος του Πάμπος Κυρίλλου - διατάσσει αυτούς τους άνδρες που ήταν κοντά του να φύγουν και θα τους καλύπτει ο ίδιος.. Οι άνδρες αρνούνται. Τότε τους λέει "Είναι διαταγή ρε. Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί και δεν θέλωνα να'ναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φύγετε. Σας διατάσσω"
Τελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου, ο οποίος διασώθηκε και έδωσε αυτήν την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του ΗΡΩΑ Λοχαγού του που φεύγοντας τον άκουσε να να πολυβολεί εναντίον των Τούρκων που έχουν πλησιασει στο σημείο που βρισκόταν ταμπουρωμένος, στην κουφάλα μιας χαρουπιάς...

Ήρεμος και Ολύμπιος... 

Με την στολή του που την τίμησε με τα "Τολμονίκια" στα μανίκια...
Ξέροντας το βιογραφικό του Λοχαγού Νίκου Κατούντα, σκληρού Καταδρομέα, Βατραχάνθρωπου, Αλεξιπτωτιστή και Χιονοδρόμου, ενός Στρατιωτικού μορφωμένου (σπούδασε Νομική) και Οικογενειάρχη, ενός Αξιωματικού Ελληναρά χωρίς εισαγωγικά και έχοντας κατά νου την ψυχοσύνθεσή του, θεωρώ ΑΠΙΘΑΝΟ να πιάστηκε ζωντανός. Το πιό πιθανό είναι να έκανε Ηρωϊκή Έξοδο, μια έξοδο απελπισίας αλλά και αυτοκτονίας με βάση τις συνθήκες που δημιούργησε η Προδοσία του Επιτελείου των Αθηνών και το το Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς... Μια Ηρωική Έξοδο ανάλογη αυτής των Υπερασπιστών του Μεσολογγίου.... και να έπεσε διάτρητος από τις Τούρκικες "συμμαχικές στο ΝΑΤΟ" σφαίρες.....
Όπως είμαι και λάτρης του υπερβατικού, είμαι σίγουρος πως ανταμώνει κάθε βράδυ με τον Κουρούπη και τον Τσιάκκα και αφού πιούν μαζί μια ζιβανία, στοιχειώνουν με το πνεύμα τους τα κατεχόμενα από τον Μογγόλο παράλια της Κερύνειας μέχρι τον Πενταδάκτυλο... μιας και το πνεύμα τους τους θα μπορέσει να απελευθερωθεί και να ηρεμήσει, μόνο όταν αυτά απελευθερωθούν όπως χάθηκαν...
Δια της λόγχης!
Αυτός ήταν ο Νίκος Κατούντας..... Ο Έλληνας ΡΑΜΠΟ......
Αυτός που η γυναίκα του που την λάτρευε, η Ρούλα του, τον είχε αποχαιρετίσει με την κόρη τους στην αγκαλιά στην πόρτα του σπιτιού τους στην Κερύνεια για τελευταία φορά, νιώθοντας βαθιά μέσα της ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδεί.

                  Ο Λοχαγός Νικ. Κατούντας με την σύζυγό του Ρούλα προ του Πολέμου
                     ΘΝΗΤΟΙ ΤΩ ΑΘΑΝΑΤΩ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ.....
                 Αντιστράτηγος Νικόλαος Κατούντας.... ΕΛΛΗΝ..... Αθάνατος......


Τούρκοι στρατιώτες μέσα στο καταληφθέν στρατόπεδο της 33 ΜΚ στο Πέλλα Πάις

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ-ΔΙΕΥΚΡΙΝΊΣΕΙΣ

[1] Στον Κομπόκη έδειχναν μεγάλο σεβασμό όλοι οι Αξιωματικοί των Καταδρομών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Πρέσβης Λαγάκος όταν είδε και απόειδε με τον Διοικητή της Α' ΜΚ που είχε έλθει στο νησί με την αποστολή "Νίκη" και κρατούσε το Αεροδρόμιο χωρίς να δέχεται να το παραδώσει στους άνδρες του ΟΗΕ, ζήτησε την μεσολάβηση του Κομπόκη ο οποίος τηλεφωνικά διέταξε τους Καταδρομείς να παραδώσουν το Αεροδρόμιο.

[2] Γνωρίζοντας τις δυνάμεις που χρησιμοποησαν οι Τούρκοι και στους δύο Αττίλες, ο αριθμός των 200 αρμάτων είναι αυθαίρετος και λανθασμένος. Κατά τις επιχειρήσεις του Αττίλα Ι, οι Τουρκικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν μιά Επιλαρχία αρμάτων Μ-47 της 39ης Μεραρχίας ήτοι 50 άρματα. Ήδη τα 50 άρματα είναι μεγάλος αριθμός ιδιαίτερα όταν καλείσαι να τα αντιμετωπίσεις στερούμενος παντελώς αντιαρματικών όπλων. Η διόγκωση του αριθμού σε τίποτα δεν εξυπηρετεί.

[3] το 251 ΤΠ δεν είχε διαθέσιμο κανένα ΠΑΟ να αντιμετωπίσει τα Τούρκικα άρματα που αποβιβάστηκαν και προέλασαν προς Αγ.Γεώργιο και Γλυκιώτισσα. Κάποιος ηλίθιος κομματικός εγκάθετος, διπλοθεσίτης, Λοχαγός και του 251 αλλά και του Εφεδρικού ταυτόχρονα είχε αφαιρέσει τους επικρουστήρες λίγο καιρό προ του Πραξικοπήματος, με σκοπό να μην χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενο Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Ετσι η Εισβολή βρήκε το 251 σχεδόν γυμνό από Βαρέα Όπλα. Αλλά και τα ΠΑΟ 106 του 120 ΛΒΟ του Υπολοχαγού Αργυρόπουλου που στάλθηκαν βρέθηκαν αντιμέτωπα χωρίς να το γνωρίζουν με Τούρκικα στρατεύματα που είχαν προχωρήσει και έπαθαν μεγάλες απώλειες.

ΥΓ.  Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο της κας Ρ.Κατούντα
(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη "Αυτοί που τίμησαν την στολή τους" - εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ 2017)

ΠΗΓΗ:http://kostasmavroskoufis.blogspot.gr/

ΑΠΟΝΟΜΗ ΜΕΤΑΛΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΕΨΑΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΑΡΝΑΤΩΝ

Ο Αρχηγός του ΓΕΣ, αντιστράτηγος Βασίλειος Τελλίδης, έχοντας ενημερώσει και λάβει σχετική έγκριση από την πολιτική ηγεσία προχώρησε σε μία πρωτοφανή, για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα κίνηση βράβευση των Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων μαχητών που κατέστρεψαν σειρά τουρκικών αρμάτων κατά την εισβολή του 1974, έχοντας καταλάβει ένα τουρκικό άρμα Μ47 (πυροβόλο 90 χλστ.)!

Να πούμε ότι τα μοναδικά άρματα μάχης τη Εθνοφρουράς ήταν τα εκσυγχρονισμένα σοβιετικά Τ-34 του Β'ΠΠ!

Να σημειώσουμε, ακόμα ότι μέχρι το 2004 δεν είχε αναγνωριστεί κανένας μαχητής και καμία ηρωική πράξη των Ελλήνων απο την Πολιτεία, καθώς θεωρούσαν ότι η ΕΛΔΥΚ ήταν δύναμη "αντιδημοκρατών πραξικοπηματιών". Μόλις το 2004, τριάντα χρόνια μετά την τραγωδία, έγιναν οι πρώτες απονομές μεταλλίων για ηρωικές πράξεις.

Εν προκειμένω είχαμε μια εξαιρετική περίπτωση όπου άνδρες του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού (286 Μ/Κ ΤΠ) στην Κύπρο, κατέλαβαν ένα τουρκικό άρμα Μ47 (και ένα Μ113) και αιχμαλώτισαν τους άνδρες τους, εν συνεχεία οδήγησαν το άρμα και το ΤΟΜΠ κατά των τουρκικών τεθωρακισμέναν δυνάμεων και έσπειραν το όλεθρο!

Στις 15 Αυγούστου 1974, στην περιοχή της Σκυλλούρας, το πλήρωμα των Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων μαχητών, εκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι το άρμα τους εξακολουθούσε να φέρει τα τουρκικά διακριτικά, εισήλθε χωρίς να γίνει αντιληπτό εντός του σχηματισμού Ίλης εχθρικών αρμάτων και κατέστρεψε επτά Μ47!

Πρόκειται για το μεγαλύτερο στρατιωτικό επίτευγμα ελληνικού στρατιωτικού προσωπικού σε καιρό πολέμου και ελάχιστα πληρώματα παγκοσμίως το έχουν καταφέρει (τέσσερα αμερικανικά πληρώματα Μ1 Abrams στον Α'Πόλεμο του Κόλπου  έχουν τέτοιο ρεκόρ, με όλα τα δεδομένα βέβαια υπέρ τους (αεροπορική υποστήριξη, υποστήριξη πυροβολικού, υπέρτερη τεχνολογία κλπ).

Μετά από δίωρη περίπου μάχη και αφού κατάφεραν να γλιτώσουν δύο φορές από συνδυασμένα πυρά τουρκικών Μ48 και Μ47, οι Ελληνες μαχητές απεμπλάκησαν και κατάφεραν να επιστρέψουν στην Επιλαρχία τους (21 ΕΑΝ), μαζί με το άρμα ανέπαφο.

Στη μάχη της Σκυλλούρας, κατάφεραν να προκαλέσουν σημαντική καθυστέρηση στην τουρκική προέλαση, και έδωσαν την ευκαιρία στις ελληνοκυπριακές δυνάμεις καθώς και σε αμάχους, να υποχωρήσουν προς τον ελεύθερο τομέα και να μην εγκλωβιστούν.

Όπως σημειώνει στο αιτιολογικό της απονομής του μεταλλείου το ΓΕΣ, οι πέντε άνδρες, μέλη της οικογενείας του Όπλου Ιππικού – Τεθωρακισμένων, όχι μόνο επέδειξαν στον μέγιστο βαθμό γενναιότητα, ευρηματικότητα, και αποφασιστικότητα και μάλιστα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, αλλά απέκτησαν και το επίζηλο προνόμιο να είναι το μοναδικό ελληνικό πλήρωμα άρματος που συμμετείχε σε αρματομαχία με εχθρικά άρματα επιφέροντας στον εχθρό βαριές απώλειες.

Το κυριευθέν τουρκικό άρμα Μ47, είχε αρχηγό πληρώματος τον τότε Έφεδρο Λοχία (ΤΘ) Κωνσταντίνο Δρόσο.

Το άρμα Μ47 μετά την κατάληψή του επισκευάστηκε και επανδρώθηκε από τους παρακάτω άνδρες της 21ης Επιλαρχίας Αναγνώρισης (ΕΑΝ):

α. Έφεδρος Λοχίας (ΤΘ) Δρόσος Κων/νος, ως Αρχηγός.

β. Έφεδρος Λοχίας (ΤΘ) Κριθάρης Ανδρέας, ως Γεμιστής.

γ. Έφεδρος Δεκανέας (ΤΘ) Τούντας Νικόλαος, ως Οδηγός.

δ. Στρατιώτης (ΤΘ) Αποστόλου Ανδρέας, ως Συνοδηγός (Ελληνοκύπριος). Δυστυχώς ο κ. Αποστόλου δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην τελετή.

ε. Στρατιώτης (ΤΘ) Κουδουνάς Ανδρέας, ως Πυροβολητής (Ελληνοκύπριος).

Έφεδρος Λοχίας (ΤΘ) Δρόσος Κωνσταντίνος. Στον κ. Δρόσο ο Αρχηγός ΓΕΣ απένειμε και ένα πλαστικό μοντέλο άρματος μάχης M47 με μία υπερμεγέθη ελληνική σημαία που οι πέντε άνδρες του πληρώματος, στρατεύσιμοι που υπηρετούσαν τη θητεία τους, τίμησαν με το παραπάνω.

Έφεδρος Λοχίας (ΤΘ) Κριθάρης Ανδρέας, που στο καταληφθέν άρμα ανέλαβε τα καθήκοντα του γεμιστή

Στρατιώτης (ΤΘ) Κουδουνάς Ανδρέας, ως Πυροβολητής (Ελληνοκύπριος).

Έφεδρος Δεκανέας (ΤΘ) Τούντας Νικόλαος, που στο καταληφθέν άρμα ανέλαβε τα καθήκοντα του οδηγού

Ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού με μακρά θητεία στην κυπριακή Εθνοφρουρά μιλώντας στην εκδήλωση, τόνισε ότι: "Το αίμα των "Τούρκων ηρώων" για το οποίο μίλησε ο Ρ.Τ.Ερντογάν θα κυλήσει άφθονο και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό αν επιχειρήσουν κάτι. Σήμερα η δύναμη πυρός της Εθνοφρουράς και το επίπεδο εκπαίδευσης συνιστούν δεκαπλάσια ισχύ από αυτή που είχαμε το 1974. Θα συντριβούν οι Τούρκοι αν τολμήσουν κάτι. Να είστε βέβαιοι. Και όποιος νομίζει ότι δεν θα βοηθήσει η Ελλάδα την Κύπρο, πλανάται πλάνην οικτράν"...

Σε ότι αφορά τις τουρκικές απώλειες τα πρώτα άρματα που ξεκίνησαν πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο ήταν μια Ίλη αρμάτων - 15 άρματα Μ47 - της 39ης Μεραρχίας την 22α Ιουλίου. Η Ίλη ακολουθείτο από δύο τάγματα μηχανοκίνητου πεζικού, όλα κινούμενα προς Κερύνεια.

Σε αυτήν την πορεία τους έχασαν 2 Μ47 από ΠΑΟ των 57mm και των 106mm στην πρώτη γραμμή ελληνικής αμύνης (85 άνδρες του 251 ΤΠ). Πλησιάζοντας την Κερύνεια αντιμετώπισαν την 2η γραμμή αμύνης του 251 ΤΠ - περίπου μια μειωμένης σύνθεσης διλοχία - όπου άλλο 1 Μ47 ακινητοποιήθηκε από Α/Τ βλήμα των 3,5 που εκτόξευσαν οι αμυνόμενοι.

Αφού κατέλαβαν την πόλη της Κερύνειας δύο πληρώματα από 2 Μ47 άφησαν τα άρματα τους έξω από το Κάστρο της πόλης παρότι ήξεραν ότι μέσα ήταν Έλληνες ναύτες, προφανώς αναζητώντας πλιάτσικο στην καταληφθείσα πόλη.

Ο επικεφαλής της φρουράς του Κάστρου τότε από τις πολεμίστρες έριξε χειροβομβίδες μέσα στα άρματα από τις ανοικτές θυρίδες και τα κατέστρεψε και τα δύο.

Συνολικά οι Τούρκοι έχασαν στις επιχειρήσεις 6 Μ48 και 17 ή 18 Μ47 σύνολο 23 ή 24 άρματα (Πληρώματα 27 νεκροί - 51 τραυματίες)

Στις 2 Αυγούστου η 28η Μεραρχία έστειλε μια ομάδα Μ47 με συνοδευτικά 2 Μ113 στην περιοχή Κόρνος στην κορυφογραμμή του Πενταδάκτυλου μέσω ενός δασικού δρόμου. Αυτόν τον δρόμο είχε παγιδεύσει κλιμάκιο του 70 ΤΜΧ και άνδρες της ΕΦ είχαν στήσει ενέδρα.

Το προπορευόμενο Μ47 έπεσε σε νάρκη και έκοψε ερπύστρια. το τέταρτο στην σειρά όχημα, ένα Μ113 χτυπήθηκε από Α/Τ βλήμα και κατεστράφη ολοσχερώς. Τα εγκλωβισμένα 2ο και 3ο όχημα κατελήφθησαν από τους άνδρες της ΕΦ. Το 5ο άρμα έκανε ταχέως όπισθεν και απεγκλωβίστηκε.

Οι άνδρες της ΕΦ θεωρώντας ότι το προπορευόμενο Μ47 που πάτησε την νάρκη ήταν μη χρησιμοποιήσιμο το ανατίναξαν.

Συνολικά οι Τούρκοι έχασαν στις επιχειρήσεις 6 Μ48 και 17 ή 18 Μ47 σύνολο 23 ή 24 άρματα (Πληρώματα 27 νεκροί - 51 τραυματίες)

Τα άλλα δύο οχήματα - ένα Μ47 και ένα Μ113 - μεταφέρθηκαν στην Σκυλλούρα όπου έγιναν οι απαραίτητες επισκευές (στο Μ47 είχε χαλάσει η ηλεκτροϋδραυλική περιστροφή του πύργου). Από εκεί ξεκινά η δράση των ηρώων που έλαβαν τα μετάλλιά τους χθες.

Στις 15 Αυγούστου το εν λόγω Μ47 με πλήρωμα τους Λοχίες Δρόσο Κ. & Κριθάρη Α. και τους Κουδουνά, Νικολάου και Τούντα, μπήκαν μέσα σε σχηματισμό Ίλης Τουρκικών αρμάτων Μ-47 κοντά στην περιοχή της Σκυλλούρας και εκμεταλλευόμενοι το ότι κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι το εν λόγω άρμα το χειρίζονται Έλληνες μαυροσκούφηδες (είχαν αφήσει τα Τούρκικα διακριτικά πάνω του) χτύπησαν και αχρήστευσαν 7 άρματα Μ47 αυτής της Ίλης πριν οι σαστισμένοι Τούρκοι καταλάβουν από που τους χτυπούσαν οι βολές.

Την δράση του "ελληνικού" Μ47 παρακολουθούσε ο Ίλαρχος Χαραλάμπους από το επίσης "ελληνικό" πλέον Μ113 και όταν κατάλαβε ότι κινδύνευαν να εντοπισθούν από τους Τούρκους έδωσε διαταγή για αποχώρηση από τον σχηματισμό τους όπως και έγινε. Από την υπόλοιπη Ίλη των τουρκικών αρμάτων άλλα 2 άρματα τέθηκαν εκτός μάχης από εύστοχες βολές του Ελληνικού Πυροβολικού.

Επίσης την 6η Αυγούστου κατά την επίθεση της 28ης Μεραρχίας προς Λάπηθο-Καραβά 2 Μ-47 που υποστήριζαν Τάγμα Πεζικού χτυπήθηκαν και αχρηστεύθηκαν από Ελληνικά ΠΑΟ.

Στις 14 Αυγούστου η ΕΛΔΥΚ δέχεται επίθεση από την ΤΟΥΡΔΥΚ και τις ενισχύσεις των 2000 Πεζοναυτών/Αλεξιπτωτιστών που είχαν πέσει στο Κιόνελι και την Αγύρτα, με την συνδρομή 17 αρμάτων Μ47.

Οι συντονισμένες βολές του ελληνικού πυροβολικού διαχώρισαν τις δυνάμεις των επιτιθέμενων από αυτές των αρμάτων με αποτέλεσμα άπαντες να οπισθοχωρήσουν αφήνοντας κατεστραμμένο 1 άρμα Μ47.

Η ίδια επίθεση επαναλήφθηκε στις 16 Αυγούστου, αυτή την φορά ενισχυμένη με δυνάμεις της 39ης (50ο Σύνταγμα) και 28ης Μεραρχίας (σύνολο κάτι λιγότερο από 7000 άνδρες) και με μία επιπλέον Ίλη αρμάτων Μ48.

Το στρατόπεδο κυκλώθηκε και κατελήφθη. Θέλοντας να προχωρήσουν οι Τούρκοι στην κατοικημένη περιοχή της Λευκωσίας αποκρούστηκαν από τους αμυνόμενους χάνοντας 4 άρματα Μ48 από ΠΑΟ των 90mm (2 Μπικάκης, 1 Σερέτης, 1 Καβακιώτης), και 2 άρματα Μ48 από ΠΑΟ των 106 ΜΜ

Η απονομή των μεταλλείων έγινε με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων από την ίδρυση του Όπλου των Τεθωρακισμένων/Ιππικού.

Αγνοούμενοι:Στα στρατόπεδα Αθαλάσσας ζητά πρόσβαση η Τουρκία

Κύπρος

Το θέμα της πρόσβασης σε στρατιωτικές περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ) και της ΕΛΔΥΚ επαναφέρει η τουρκική πλευρά, ώστε να γίνουν έρευνες για αγνοούμενους, εκφράζοντας παράλληλα τον ισχυρισμό ότι ανάλογο αίτημα της ΔΕΑ εκκρεμεί εδώ και 7 μήνες. Το Ε/κ μέλος στη ΔΕΑ Νέστορας Νέστορος ανέφερε στο ΚΥΠΕ ότι τέτοιο αίτημα κατατέθηκε μόλις τον περασμένο Ιούλιο και ακολουθούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες, ενώ έκανε παράλληλα λόγο για σκοπιμότητες.

Η Τουρκία απέστειλε στα τέλη Νοεμβρίου έγγραφο προς την Επιτροπή Υπουργών του Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ), εν όψει της συζήτησης για τους αγνοούμενους και τη συμμόρφωση της Τουρκίας με τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ, που ολοκληρώνεται στις 8 Δεκεμβρίου, στο Στρασβούργο.

Στο έγγραφο, που συντάχθηκε στην κατεχόμενη Λευκωσία, η τουρκική πλευρά αναφέρει ότι «αιτήματα της ΔΕΑ για πρόσβαση σε στρατιωτικές περιοχές υπό τον έλεγχο της αιτήτριας χώρας [σσ. της Κυπριακής Δημοκρατίας] και της Ελλάδας στην Κύπρο, εκκρεμούν ήδη για περίπου επτά μήνες». Ζητεί παράλληλα από τα κράτη μέλη του ΣτΕ «να ενθαρρύνουν την αιτήτρια χώρα και την Ελλάδα να δώσουν πρόσβαση στις ανασκαφικές ομάδες της ΔΕΑ σε στρατιωτικές περιοχές υπό τον έλεγχό τους, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση».



Το ΚΥΠΕ επικοινώνησε με τον κ. Νέστορος, ο οποίος δήλωσε ότι στις 21 Ιουλίου 2016 κατατέθηκε αίτημα από την τ/κ πλευρά για παραχώρηση άδειας για ανασκαφή σε δύο χώρους. Όπως είπε, πρόκειται για ένα στρατόπεδο της ΕΦ και ένα της ΕΛΔΥΚ, στην Αθαλάσσα. Σύμφωνα με τον κ. Νέστορος, το αίτημα φαίνεται ότι κατατέθηκε σκόπιμα, καθώς «δεν υπάρχουν πληροφορίες ούτε αναζητάμε σε αυτές τις περιοχές αγνοούμενους».

Ωστόσο, είπε ότι ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία, σύμφωνα με την οποία ζητήθηκε άδεια από τις αρχές του στρατοπέδου για να γίνει έρευνα με επιτόπια παρουσία των μαρτύρων που παραχώρησαν τις πληροφορίες. Στην πορεία, συνέχισε, η τ/κ πλευρά φάνηκε πως αδυνατεί να παρουσιάσει τον μάρτυρα από τον οποίο προήλθε η πρωτογενής μαρτυρία και ενημέρωσε πληροφορικά ότι ο μάρτυρας δεν θέλει να εμφανιστεί.

Σύμφωνα με τον κ. Νέστορος, η άδεια για πρόσβαση παραχωρήθηκε πρόσφατα, ώστε να διεξαχθεί έρευνα και εναπόκειται πλέον στη ΔΕΑ να αποφασίσει κατά πόσο θα προχωρήσει με την ανασκαφή. «Θα πρέπει να γίνει μια σωστή διερεύνηση», είπε, ενώ πρόσθεσε ότι «μπορεί να κρίνουμε στο τέλος της ημέρας ως αναξιόπιστη την πληροφορία» και να μην γίνει εκταφή.

Σε ερώτηση του ΚΥΠΕ, για ποιόν λόγο γίνεται αναφορά στο διάστημα των επτά μηνών στο τουρκικό έγγραφο, το Ε/κ μέλος στη ΔΕΑ απάντησε «επειδή η Τουρκία είναι αδιάβαστη».

Τα τέσσερα σημεία που έγιναν μετακινήσεις οστών στα κατεχόμενα

Ο κ. Νέστορος ρωτήθηκε εξάλλου από το ΚΥΠΕ σχετικά με την αναφορά σε πρόσφατο κυβερνητικό υπόμνημα προς το Συμβούλιο της Ευρώπης, ότι έγιναν μετακινήσεις οστών σε τουλάχιστον τέσσερα σημεία στα κατεχόμενα.

Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από τα επιστημονικά ευρήματα της ΔΕΑ, επιβεβαίωσε ο κ. Νέστορος και είπε ότι πρόκειται για μετακινήσεις που έγιναν σε δύο πηγάδια στην Άσσια, στον Κορνόκηπο, στον Στρογγυλό - Σίντα και στον Άγιο Ιλαρίωνα. Συνολικά πρόκειται για 126 αγνοούμενους, είπε.

Σύμφωνα με τον κ. Νέστορος, υπάρχουν και άλλες τοποθεσίες στα κατεχόμενα όπου εντοπίζεται περιορισμένος αριθμός οστών, όμως ελλείψει επιστημονικών ευρημάτων, η ΔΕΑ δεν μπορεί να μιλήσει για σκόπιμη μετακίνηση οστών.

Κληθείς, τέλος, να πει πώς μπορεί να υποβοηθηθεί άμεσα το έργο της ΔΕΑ, ο κ. Νέστορος στάθηκε ιδιαίτερα στην παραχώρηση πληροφοριών από την Τουρκία αναφορικά με τα σημεία ταφής νεκρών που περισυλλέχτηκαν από τα πεδία των μαχών, όπως προνοούσε η σχετική συμφωνία του 1997 μεταξύ Κληρίδη, Ντενκτάς και ΓΓ ΟΗΕ.

Πηγή: ΚΥΠΕ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

H Πράσινη Γραμμή είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεύθερων και των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου. Στις 29 Δεκέμβρη του 1963 υπογράφηκε η συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών και πλέον κάνουμε λόγο για ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή Λευκωσία.

Ονομάστηκε «πράσινη γραμμή» από το μελάνι με το οποίο ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Εθνών χάραξε πάνω στο χάρτη της πόλης τη γραμμή. Λέγεται και «Γραμμή Αττίλα».

Τι ξέρετε για την «Πράσινη Γραμμή» της Λευκωσίας;

ΜΑΥΡΗ μέρα για την Κύπρο και το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού, ήταν η Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 1963. Την ημέρα αυτή υπογράφηκε η συμφωνία της «Πράσινης Γραμμής» στη Λευκωσία, που χώριζε την κυπριακή πρωτεύουσα στα δύο. Με την εφαρμογή της συμφωνίας αυτής, συμπληρωνόταν και το πρώτο, μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στάδιο της βρετανοτουρκικής επιδίωξης για διχοτόμηση της Κύπρου.

ΗΤΑΝ η ενέργεια αυτή η αφετηρία του γενικότερου διχοτομικού τουρκικού σχεδίου, όπως αυτό περιγραφόταν στα δύο απόρρητα τουρκικά έγγραφα, τα οποία βρέθηκαν στο γραφείο του Τούρκου υπουργού Γεωργίας Φαζίλ Πλουμέρ μετά την έναρξη των συγκρούσεων του Δεκέμβρη 1963.

ΤΗ συμφωνία για την «Πράσινη Γραμμή» υπόγραψαν ο Βρετανός Υπουργός Κοινοπολιτειακών Σχέσεων Ντάγκαν Σαντς, ο Πρόεδρος Μακάριος, ο αντιπρόεδρος Φαζίλ Κιουτσούκ, ο Πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης και ο Προέδρος της Τουρκοκυπριακής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντενκτάς, υπό την προσωπική τους όμως ιδιότητα. Πήρε το όνομα «Πράσινη Γραμμή», από το γεγονός ότι ο Βρετανός στρατηγός Γιαγκ χρησιμοποίησε πράσινο μολύβι, για να καθορίσει σε χάρτη την ακριβή πορεία της διχοτομικής γραμμής. Ο Γιαγκ ήταν αρχηγός των «ειρηνευτικών αγγλικών δυνάμεων», οι οποίες αναπτύχθηκαν στην Κύπρο μετά την έναρξη των συγκρούσεων, με απόφαση των τριών «εγγυητριών δυνάμεων»-Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας.

Η ΧΑΡΑΞΗ της «Πράσινης Γραμμής» μόνο ως προδοσία μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Γιατί; Διότι προωθούσε τις τουρκικές διχοτομικές βλέψεις για την Κύπρο και η υπογραφή της δεν έκανε λόγο σε Κυπριακή Κυβέρνηση, αλλά «από μέρους των δύο κοινοτήτων». Τη συμφωνία ακολούθησε η σταθεροποίηση και οργάνωση των 39 τ/κ θυλάκων, που μοιράστηκαν σε εφτά «επαρχίες» με 17 διαμερίσματα. Μέχρι το 1967, όταν εγκαθιδρύθηκε η «προσωρινή Τουρκοκυπριακή Διοίκηση», οι «επαρχίες» αυτές τελούσαν υπό τη διοίκηση αξιωματικών από την Τουρκία που είχαν σταλεί στην Κύπρο.

ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ, με βάση τη συμφωνία της «Πράσινης Γραμμής», περιοχές που ήσαν κατοικημένες αμιγώς από Έλληνες ή έγιναν μάχες για να εκδιωχθούν από αυτές οι στασιάσαντες Τούρκοι τρομοκράτες, είχαν περιληφθεί…στην «τουρκική περιοχή»! Τέτοιες περιοχές ήταν ο Βόρειος Πόλος, ο Τράχωνας και η Ομορφίτα! Ειδικά στην Ομορφίτα, είχαν πάει με χάρτες Άγγλοι αξιωματικοί, για να διώξουν από εκεί τους Έλληνες εθελοντές μαχητές που απελευθέρωσαν το προάστιο από τους τρομοκράτες, αμέσως μετά την αποφασιστική μάχη των Χριστουγέννων του 1963. Απαιτούσαν συγκεκριμένα οι Άγγλοι αξιωματικοί, όπως αποχωρήσουν οι Έλληνες μέχρι το σωματείο…«Ελευθέρια» της Παλουριώτισσας! Αν δε οι επικεφαλής των εθελοντών δεν αρνούνταν πεισματικά να υπακούσουν στις απαιτήσεις των Βρετανών, η Ομορφίτα θα γινόταν αμιγώς τουρκική, όπως συνέβη και με την περιοχή των «Μύλων Σεβέρη», απ’ όπου, με τηλεφώνημα του ίδιου του Μακαρίου οι εκεί μαχητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να φύγουν! (Περί όλων αυτών, υπάρχουν συγκλονιστικές μαρτυρίες και από ζώντες ακόμη μαχητές).

ΑΚΟΜΑ: Η συμφωνία της «Πράσινης Γραμμής» απετέλεσε και αντικείμενο διαμάχης μεταξύ πολιτικών καταστάσεων στην Κύπρο. Συγκεκριμένα, ο Νίκος Σαμψών, στην προσπάθειά του να πλήξει τον Γλ. Κληρίδη, επαναλάμβανε για μήνες στην καθημερινή εφημερίδα του «Μάχη», το ερώτημα αν αυτός είχε υπογράψει τη συμφωνία. Παρέβλεπε εντελώς το γεγονός ότι η πρώτη υπογραφή στη συμφωνία ήταν του Μακαρίου, με τον ο οποίο ο Σαμψών τα  είχε καλά και επιτίθετο εναντίον του Κληρίδη, ο οποίος συνεργαζόταν με τον Γιωρκάτζη, με τον οποίο είχε διαφορές που έφταναν πολλές φορές και σε ακραίες ενέργειες!

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΥ ΛΟΙΖΟΥ «Κανένας δεν πυροβολεί».

Η ανασκαφή στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας και η παράδοση των οστών των 15 παλικαριών του μοιραίου Νοράτλας, φέρνει ξανά στην επιφάνεια τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνη τη νύκτα του Ιούλη.


Οι απαντήσεις βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολες και η πραγματικότητα προσπαθεί να αποκαλυφθεί μέσα από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν, είτε από την πρώτη γραμμή, είτε από κάποια απόσταση, τα γεγονότα εκείνης της νύκτας.

Ο κ. Λοΐζος Παπακωσταντίνου, έφεδρος ανθυπολοχαγός την περίοδο του 1974, καταθέτει μέσω του «Φ» τη δική του μαρτυρία για τα όσα προηγήθηκαν εκείνη τη νύκτα.

Ο ίδιος είχε αναλάβει τη φρούρηση του στρατοπέδου «Κωστάκη Παντελίδη» επί της οδού Προδρόμου, έχοντας επαφή με τα αεροπλάνα, στην τελική ευθεία τους πριν την επιχείρηση προσγείωσης στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, αλλά και πριν τους μοιραίους πυροβολισμούς που είδε από τα αντιαεροπορικά στην περιοχή Παρισινού, λίγο πριν την κατάρριψη του Νοράτλας.

Η διαταγή που είχε λάβει ο ίδιος ως υπεύθυνος της φρούρησης του στρατοπέδου εκείνο το βράδυ ήταν: «Κανένας δεν πυροβολεί».



«Τη δεύτερη μέρα της εισβολής, το απόγευμα, μου ανέθεσαν τη φρούρηση του στρατοπέδου Κωστάκη Παντελίδη και η εντολή που ήρθε ήταν να μην πυροβολήσει κανένας και για οτιδήποτε το βράδυ.
Η διαταγή δεν ήταν συγκεκριμένη για αεροπλάνα ή για οτιδήποτε άλλο.
Ήταν γενική, να μην πυροβολήσουμε.

Σίγουρα όμως, δεν θα μας έλεγαν ότι θα έρχονταν αεροπλάνα Νοράτλας, διότι ήταν κάτι απόρρητο», αναφέρει με βεβαιότητα ο κ. Παπακωσταντίνου.

Μετά τη διαταγή που έλαβε, οργάνωσε τις σκοπιές όπως ανέλαβε την ευθύνη για φρούρηση του στρατοπέδου, αλλά θεώρησε καλό, να μείνει και ο ίδιος ξύπνιος.
«Είχα ένα φίλο και του είπα ότι θα έμενα μαζί του στη σκοπιά για να κάνουμε παρέα», δηλώνει.

«Δεν θυμάμαι ακριβώς την ώρα, αλλά μάλλον λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ακούσαμε ένα βουητό και κοιτάζοντας, είδαμε σε πολύ χαμηλό ύψος, να πετούν αεροπλάνα, με προορισμό το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Ο φίλος μου, με ρώτησε: «Να πυροβολήσω»;
Εγώ όμως του απάντησα κατηγορηματικά «όχι».

Επέμενε ότι μπορεί να είναι τουρκικά και να ρίξουν αλεξιπτωτιστές κ.λπ., αλλά εγώ επέμενα, λέγοντας του ότι νύκτα και σε κατοικημένη περιοχή, αποκλείεται να ρίξουν αλεξιπτωτιστές ακόμα κι αν είναι τουρκικά. Έτσι δεν πυροβόλησε κανένας, όπως ήταν άλλωστε και η διαταγή που είχαμε λάβει.

Μέχρι όμως να τελειώσουμε την κουβέντα μας, από την περιοχή του Παρισινού ακούγαμε πυροβολισμούς.
Βλέπαμε μέσα στη νύκτα, τις σφαίρες να πηγαίνουν προς τα πάνω προς τα αεροπλάνα και όσο προχωρούσαν, οι πυροβολισμοί γίνονταν όλο και πιο πυκνοί.
Ξαφνικά, είδαμε μια λάμψη και ακούσαμε έναν δυνατό κρότο, που ήταν φανερό ότι κάποιο αεροπλάνο καταρρίφθηκε», αναφέρει.

«Ήταν μια κατάσταση αλαλούμ…»

Ο κ. Παπακωσταντίνου, φέρνοντας ξανά στη μνήμη τα γεγονότα, σημειώνει ότι είναι ξεκάθαρο πως υπήρχε εντολή να μην πυροβολήσει κανένας.
Ωστόσο, μέσα στο όλο αλαλούμ που επικρατούσε, η διαταγή μάλλον δεν έφτασε σε όλους.

«Αντιλαμβάνομαι από τα γεγονότα ότι είχε έρθει κάποιο σήμα τη νύκτα που θα έρχονταν τα αεροπλάνα, να μην πυροβολήσει κανένας.

Το μόνο που είδα μέσα στη νύκτα, ήταν τους πυροβολισμούς από τα αντιαεροπορικά στην περιοχή Παρισινού.
Προφανώς, ρίφθηκαν από κάπου οι πρώτοι πυροβολισμοί και μέσα στη σύγχυση και τον πανικό, ακολούθησαν και οι υπόλοιποι και έγινε το κακό.
Δεν είδα ούτε φωτοβολίδες, ούτε τίποτα», δηλώνει.

«Η μόνη διαταγή που ξέρω ότι υπήρχε ήταν να μην πυροβολήσει κανένας.
Απ’ εκεί και πέρα, αυτό που είδα με τα μάτια μου, ήταν αυτό που περιέγραψα.

Δηλαδή, το αλαλούμ που επικρατούσε, τους πυροβολισμούς που ακολούθησαν από την περιοχή Παρισινού και τον άγνωστο σε μας στρατιώτη που έφτασε στο στρατόπεδο μας και ρωτούσε να μάθει για τα αεροπλάνα που πυροβόλησαν.

Δεν μίλησα μέχρι τώρα σε κανένα διότι διάφοροι έλεγαν διάφορα.
Θεώρησα καλό τώρα όμως να αναφέρω τη μαρτυρία μου ότι υπήρχε εντολή να μην πυροβολήσει κανένας.

Τώρα βέβαια, εάν αυτή η εντολή δόθηκε σε όλες τις μονάδες και σε όλους τους στρατιώτες στην ευρύτερη περιοχή, είναι κάτι που αμφιβάλλω μέσα στην όλη κατάσταση σύγχυσης που επικρατούσε», καταλήγει.

ΠΗΓΗ:«ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ»