ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗΣ: ΠΑΡΩΝ

Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ήρωα πεσόντα Καταδρομέα Στυλιανού Πρινιανάκη έγιναν  το πρωί της Κυριακής 25ης Ιουνίου στην πλατεία των Στόλων του Δήμου Γόρτυνας.

Ο Κρητικός Καταδρομέας επέβαινε στο αεροπλάνο Νοράτλας με τον κωδικό κλήσης ΝΙΚΗ-4, ενώ μαζί με άλλους συμπολεμιστές του κατευθυνόταν στην Κύπρο για να αντισταθεί στην Τουρκική εισβολή. 

Τα οστά του Στυλιανού Πρινιανάκη εντοπίστηκαν, ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA και το 2016  επέστρεψε στο χωριό του και αναπαύθηκε στα χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του.

"ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ !"

O Άνδρας αυτός που "αναπαύεται" σε αυτό το φέρετρο με την Ελληνική σημαία, το πηλήκιο του Ανωτάτου Αξιωματικού, το ξίφος και το μαξιλαράκι με τα παράσημα, δεν ήταν ένας κοινός θνητός.
Κάποιοι θέλησαν να τον αφήσουν στην λήθη της Ιστορίας, εμφανίζοντας τον ως έναν Απόστρατο, που θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιούν για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, χωρίς όμως να παρουσιάζουν για αυτόν μια λαμπρή Ιστορία που τον συνόδευε, διότι ενδεχόμενα να "απορύθμιζε" την φυσιολογική ροή των πολιτικών πραγμάτων και γεγονότων, όπως αυτά εξελίχθηκαν από το 1974 μέχρι σήμερα.

Και ήλθε σαν ιδέα, μια μέρα σε κάποιον που ευελπιστεί κάποτε να αναγνωριστεί ως Ιστορικός Συγγραφέας, να του πάρει μια συνέντευξη, με σκοπό να φωτίσει κάποια γεγονότα για την Μητέρα όλων των Μαχών το 1974 στην Κύπρο, που ήταν η Μάχη της υπεράσπισης του Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. από την 14η έως και την 16η Αυγούστου. Ο σκοπός ήταν να εμπλουτιστούν οι σελίδες αυτής της Μάχης μέσα σε ένα υπάρχον βιβλίο που είχε εκδοθεί με τίτλο "ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ".
Όταν η συνέντευξη τελείωσε όλοι οι παρόντες σε αυτήν, είχαν μείνει άφωνοι...
Μπροστά τους εξελίχθηκε μια ξεκάθαρη Ιστορική Μάχη και ένα πασιφανές γεγονός που θεωρείται ο ορισμός της "προδοσίας"...



Έγινε αντιληπτό άμεσα ότι αυτή η συνέντευξη δεν θα είχε καμμία πρακτική σημασία αν έμπαινε ως "σφήνα" σε ένα βιβλίο που αναφερόταν σε πολλά γεγονότα και μάχες...
Οπότε αποφασίστηκε να γίνει βιβλίο... Ενα ξεχωριστό βιβλίο...
Ένα βιβλίο που θα μιλούσε για ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ, για ΗΡΩΕΣ, για ΔΕΙΛΟΥΣ και για ΠΡΟΔΟΤΕΣ...
Και τυπώθηκε αυτό το βιβλίο...
Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Δ. Σταυρουλόπουλου "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛ.ΔΥ.Κ. 14-16/8/74" με επιμέλεια του φερέλπιδος Ιστορικού Ερευνητή και Συγγραφέα Κωνσταντίνου Α. Δημητριάδη και ευθύνη για την εκτύπωση και την διανομή από τις εκδόσεις "ΠΕΛΑΣΓΟΣ" του Ιωάννη Χ. Γιαννάκενα. Αυτά είναι τα στοιχεία του βιβλίου.

Το βιβλίο απέδιδε με μυθιστορηματικό τρόπο και γλαφυρότητα την 3ημερη αντίσταση 317 ανδρών συν του Διοικητή τους (που είχε το γενικό πρόσταγμα) απέναντι σε υπερ-εικοσαπλάσιους Τούρκους και Τουρκοκύπριους στρατιώτες, υποστηριζόμενους από άρματα μάχης, πυροβολικό και αεροπορία.
Και "μωροί, αφελείς και ανόητοι" και οι τρείς τους, συγγραφέας, επιμελητής και εκδότης, θεώρησαν ότι με την δημοσιοποίηση του αγώνα αυτών των ανδρών αλλά και την προδοσία που υπέστησαν, θα ένιωθαν την ευγνωμοσύνη των διασωθέντων αυτής της Μάχης, αλλά και την αναγνώριση όλων όσων όχι με δική τους ευθύνη, δεν έλαβαν μέρος σε αυτήν...

Ποια ήταν η πραγματικότητα; Τι πραγματικά συνέβη; Κάτι που δεν το είχαν υπολογίσει...
Η "παραχαραγμένη" Ιστορία που κυριάρχησε για 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι να εκδοθεί αυτό το βιβλίο, είχε πολύ "βαθιές ρίζες". Ολοι αυτοί που επιδείκνυαν μέχρι τότε φωτογραφίες σε πόζες δίκην Ράμπο, με φυσεκλίκια και κρεμασμένες χειροβομβίδες και εξιστορούσαν στον περίγυρό τους "ιστορίες" μαχών όπου ήταν δήθεν εμπλεκόμενοι, "αντιστάθηκαν" στην κατάρρευση των μύθων τους!

Η αληθινή Ιστορία αυτής της Μάχης... τους χάλασε το παραμύθι, που είχαν φτάσει να το πιστεύουν και οι ίδιοι.
- Μα εμείς δεν είχαμε συμμετοχή ;;;; αναρωτιόνταν!
Έστω κι αν αυτή η συμμετοχή κολυμπούσε άτσαλα μέσα στην λίμνη της φαντασίας τους...
Έστω κι αν είναι ξεκάθαρο ότι αν όλοι αυτοί βρίσκονταν εκεί που λένε και τους μετρούσαμε, οι υπερασπιστές του Στρατοπέδου θα έπρεπε να ήταν όχι 318 αλλά 1.318 - γιατί έκαστος είτε πολέμησε είτε όχι, κάτι είχε να διηγηθεί από την ...δήθεν συμμετοχή του στις εχθροπραξίες!

Ήλθε λοιπόν αυτός, ο οποίος σήμερα οδηγείται στην τελευταία του κατοικία, να βάλει τα πράγματα στην θέση τους... Χωρίς φόβο και με νηφαλιότητα! Πολλώ δε μάλλον χωρίς ιδιοτέλεια, διότι δεν δέχθηκε ποτέ να πληρωθεί με συγγραφικά δικαιώματα από αυτό το έργο!
- Δεν θα πουν για μένα ότι έβγαλα σε βιβλίο το αίμα των φαντάρων μου για να κερδίσω χρήματα... έλεγε και ξανάλεγε!
Και δεν πληρώθηκε... Και αναγκαστικά ακολούθησε και ο επιμελητής και δεν εισέπραξε αμοιβή για την επιμέλεια του βιβλίου... Και αναγκαστικά κατόπιν αυτών ο εκδότης με μειωμένα σημαντικά τα έξοδά του, φρόντισε το βιβλίο να διατίθεται σε χαμηλή τιμή ώστε να το προμηθευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι φιλίστορες αναγνώστες!
- Να γίνουν κοινωνοί αυτής της Μάχης όλοι οι Έλληνες... έλεγε και ξανάλεγε ο δημιουργός του έργου.
Και τότε στα 90 του που εκδόθηκε αυτό το βιβλίο, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, αυτός ο ικανώτατος Αξιωματικός, δέχθηκε την χολή και το όξος, όλων αυτών των οποίων χάλασε τα "παραμύθια" με την μαρτυρία του...

Γιατί με την Μαρτυρία του:
Μάθαμε για τους ήρωες του...
Μάθαμε για τους γενναίους του...
Μάθαμε για τους δειλούς και ανίκανους...
Μάθαμε για τους προδότες...

Ο Ανδρας αυτός που βρίσκεται μέσα σε αυτό το φέρετρο αναπαυμένος, δέχθηκε την ύβριν την απαξίωση τον χλευασμό, την καχυποψία και την βρωμιά όλου αυτού του βορβορώδους κυκλώματος που ονομάζεται ΚΥΠΡΟΣ 1974... Και σε πολλές περιπτώσεις από αυτούς που ...έσωσε!
Ο Ανδρας αυτός που ούτε μία στιγμή δεν εκθείασε τον εαυτό του, παρά μόνο τους "Λεβέντες του" τα "Παιδιά του", κατηγορήθηκε ως "ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ", ως "ΓΕΡΟΣ ΜΕ ΑΛΤΖΧΑΙΜΕΡ", ως "ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ" που ενεφανίσθη μόνο στις 15 του μήνα στο Στρατόπεδο...
Κάποιοι τον είπαν και ..."ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ" γιατί δεν διέταξε Υποχώρηση, παρότι γνωρίζουν ότι είχε διαταχθεί από τον Διοικητή της ΕΛΔΥΚ Σχη (ΠΖ) Ν.Νικολαΐδη, να πολεμήσουν και να πέσουν "μέχρι ενός"! Τον κατηγορούν δηλαδή ότι δεν τόλμησε ως Ελλην Αξιωματικός να παραβεί διαταγή δηλαδή, να εγκαταλείψει την θέση του εν ώρα μάχης.

Και τότε ο αγέρωχος αυτός σεβάσμιος Ανδρας, βίωσε την στυγνή πραγματικότητα της υποκρισίας.
Βετεράνος που υποτίθεται ότι ήταν από αυτούς που βρισκόταν "κοντά του" έδειχνε σε συνομιλία του με τον επιμελητή του έργου, να έχει αμφιβολίες ότι ο κ.Ταξίαρχος ήταν στον Άγιο Γεώργιο το 3ημερο... 150μ από τα συρματοπλέγματα, παρότι το βεβαιώνουν οι πάντες!

Άλλος Βετεράνος τον κατηγόρησε για μισαλλοδοξία, ότι θίγει δηλαδή στην μαρτυρία του "έντιμους Αξιωματικούς"... όπως αυτόν που αρνήθηκε εκτέλεση διαταγής "γιατί είχε γυναίκα και παιδιά"!
Άλλος Βετεράνος τον κατηγόρησε ότι ενσπείρει τον διχασμό ανάμεσα στους Ελδυκάριους του 1974, διαχωρίζοντας τους σε αυτούς που πολέμησαν και σε όσους βρέθηκαν κατόπιν διαταγής του Διοικητή Νικολαΐδη, στα μετόπισθεν.

Ο Άντρας αυτός που πολέμησε στον Συμμοριτοπόλεμο, που τραυματίστηκε δύο φορές και παρασημοφορήθηκε επ' ανδραγαθία, που είδε να του φέρνουν το ακέφαλο σώμα του Υπολοχαγού αδελφού του μπροστά του για να το θάψει, θύμα του "Καπετάν Γιώτη" και των ανδρών του, ο Άντρας αυτός λύγισε... Λύγισε, αλλά ευτυχώς ήταν η "πάστα" του τέτοια και δεν έσπασε...
- Μα γιατί τα κάνουν αυτά; Γιατί τα λένε αυτά; Γιατί μου φέρονται έτσι; Εγώ δεν λέω τίποτα για μένα. Εγώ δεν έκανα τίποτα! Τα "φαντάρια" μου έκαναν αυτόν τον τιτάνιο αγώνα...έλεγε και ξανάλεγε.
Στο έντιμο μυαλό του δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει την ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, την ΖΗΛΕΙΑ και την ΚΑΚΙΑ...που μπορούν να επιδείξουν ακόμα και τύποι που σήμερα ζουν εξαιτίας του!
Και βέβαια στο απυρόβλητο δεν θα έμενα ούτε εγώ, ούτε ο Εκδότης...
Όμως εμένα με ένοιαζε τι έλεγαν για τον ίδιο τον κ.Ταξίαρχο.... Και όχι για μένα...
Με είπαν "άκαπνο" λες και ήμουν σολωμός και έπρεπε να ήμουν "καπνιστός" στα 11 μου χρόνια, όταν έγινε ο πόλεμος στο νησί... Ή ότι θα έπρεπε να είχα μπαρουτοκαπνιστεί για να μπορώ να μιλώ για αυτήν την μάχη.

Κάποιος άλλος που με "εράνους" κατασκευάζει "με δικά του χρήματα (όπως λέει)" μνημεία, μου απαγόρευσε να ομιλώ για εκείνη την Μάχη...διότι "δεν είχα πολεμήσει τότε"!
Λες και για τις Θερμοπύλες θα έπρεπε να αναστηθεί κάποιος από τους 300 να μας τα εξιστορήσει - δικαιωματικά - μιας και πολέμησε τότε...
Αλλά είπαμε, δεν με ένοιαζε τι έλεγαν για μένα. Με ένοιαζε να μην πληγωθεί ο σεβάσμιος αυτός Άντρας!
Και τον υπερασπίστηκα.
Σαν να υπερασπιζόμουν τον βιολογικό πατέρα μου.
Και τράβηξα πάνω μου όλη την επιθετική ενέργεια των απανταχού μισαλλόδοξων και αχάριστων ερπετών...

Που δεν κατάλαβαν ότι αν αυτός ο Άνδρας δεν είχε τους "δίδυμους αδένες" να "πάρει επάνω του" την απόφαση της "απαγκίστρωσης" προκειμένου να μην χαθούν 317 άνδρες άδικα και χωρίς αντίκρυσμα, μιάς και τα πάντα είχαν εξόφθαλμα προδοθεί, σήμερα δεν θα ζούσε κανείς τους... ή μάλλον θα ζούσαν μόνο οι "ξύπνιοι" που την κοπάνησαν από τις 11.30 ενώ οι συμπολεμιστές τους σφάζονταν... και όταν οι υπόλοιποι έτρεχαν στην Μακεδονίτισσα από τις 2.30, τους βρήκαν να είναι καθισμένοι ανάμεσα στα αμπέλια και να τρώνε σταφύλια...

Ρώτησα πριν έναν χρόνο τον Λούη Ιωαννίδη, έναν Λεμεσιανό Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, που ήταν Λοχαγός, Διοικητής του 4ου Λόχου Τυφεκιοφόρων στην Μάχη του Στρατοπέδου:
- Tι θα κάνατε κε Ιωαννίδη αν ο κος Σταυρουλόπουλος δεν έδινε διαταγή για απαγκίστρωση;
Η απάντηση ξεκάθαρη και αποστομωτική από τα χείλη άλλου ενός Γενναίου Αξιωματικού:
- Τι να κάναμε. Θα μαχόμασταν και θα πέφταμε όλοι μέχρι ενός μέσα στα ορύγματά μας.
Αυτόν τον Ανδρα λοιπόν που οι γενναίοι αξιωματικοί του ήταν έτοιμοι να πέσουν μέσα στα ορύγματα τους, προκειμένου να εκτελέσουν την διαταγή του, κάποιοι τον λοιδώρησαν...
Κάποιοι που έζησαν εξ αιτίας του... και μόνο χάρη σε Αυτόν...

Δέθηκα πολύ μαζί του.

Και δεν ήταν μόνο τα ταξίδια μας σε πόλεις της Ελλάδος όπου έγιναν παρουσιάσεις του βιβλίου - πάντα με δικά μας έξοδα - ή και η συνεχείς ομιλίες μας σε Στρατιωτικές Μονάδες και Συλλόγους, που ειρήσθω εν παρόδω πάντοτε τις καλοδεχόταν. Ούτε και οι ατελείωτες ώρες που συζητούσαμε για την ζωή Του!
Ήταν η σχέση Πατρός-Υιού που άρχισε να σφυρηλατείται ανάμεσά μας.
Μιλούσαμε καθημερινά - εκτός από τις φορές που έπεφτε η μπαταρία στο ακουστικό του...
Τον βοηθούσα - παρόλες τις ασχολίες μου - σε θέματα που τον απασχολούσαν στην καθημερινότητα του, από τα πιό απλά μέχρι τα πιό "μπελαλίδικα". Τον φρόντιζα με μια περισσή αγάπη, αλλά πάντα με ανιδιοτέλεια.
Γιατί μπροστά μου είχα κάποιον που τον ένιωθα Πατέρα μου.
Και εκείνος με αποζητούσε νιώθοντας με γιο του...

Χαιρόταν σαν μικρό παιδί όταν πηγαίναμε μαζί για φαγητό, δείπνο τις Τετάρτες, γεύμα τις Κυριακές.
Ένιωθα την χαρά του που έγινε πλέον αναγνωρίσιμος στην περιοχή που έμενε και που κανείς επί 41-42 χρόνια δεν ήξερε τι είχε προσφέρει αυτός ο άνθρωπος στην Πατρίδα και στην Κύπρο... Τώρα τον σταματούσαν να του σφίξουν το χέρι, να του μεταδώσουν την αγάπη τους...
Να του πούν "Σε ευχαριστούμε κε Ταξίαρχε" ή "Συγχαρητήρια κε Σταυρουλόπουλε, τιμή μας να είσαι συμπολίτης μας"!

Απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας...
Φρόντισα να παραδώσει την στολή του στην ΕΛΔΥΚ ώστε να κοσμήσει και να εμπλουτίσει το Μουσείο της. Ο προηγούμενος Διοικητής Σχης (ΠΖ) Ε.Θεοδώρου το ενέκρινε όταν του το πρότεινε ο Λγός (ΠΖ) Σ.Σερμεντζέλης και την παρέλαβε, ο δε νυν Διοικητής Σχης (ΠΖ) Π.Μαυραγάνης, αποφάσισε να την βάλει στην αίθουσα των Σημαιών του Διοικητηρίου και όχι απλά σαν άλλο ένα έκθεμα στο Μουσείο..

Φρόντισα να του ζητηθεί να μιλήσει στους νυν Ελδυκάριους και να τους εξιστορήσει το 3ημερο του Τιτάνιου Αγώνα, παρέχοντας τους μια ιδιότυπη εκπαίδευση - εξίσου σημαντική με την στρατιωτική - με το να γνωρίζουν ΠΟΙΩΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ είναι και σε ΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ υπηρετούν την θητεία τους.
Και όσο συνέβαιναν αυτά τόσο οι ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ σκύλιαζαν...
Αφηναν υπονοούμενα μέχρι και για οικονομικές δοσοληψίες...εμού και του κου Ταξιάρχου, προφανώς κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια...πάντα βέβαια υπό το κάλυμμα αυτού που ερωτά γιατί τάχα θέλει να μάθει την αλήθεια...(!!!)
Σαμποτάρισαν μέχρι και την πρωτοβουλία να δοθεί τιμητικά στον κ.Ταξχο από το ΥΠΕΘΑ ο βαθμός του Αντιστρατήγου ε.α. για την προσφορά του προς την Πατρίδα...

Πριν είχε γευθεί την αχαριστία Κυπρίων Αξιωματικών ε.α. οι οποίοι έφθασαν μέχρι την Κυπριακή Βουλή να διαμαρτυρηθούν διότι θεώρησαν ότι "υπερτονίστηκε η προσφορά της ΕΛΔΥΚ"...
Και το είπαν ποιοι; Αυτοί που το έβαλαν στα πόδια μόλις τους επιτέθηκε ένας Λόχος Τούρκων με 3 άρματα - όπως αναφέρει στο βιβλίο του Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ο Ταξίαρχος ε.α. Σέργης,  τα οποία άρματα όμως, τα ακινητοποίησε η διμοιρία της Α' ΜΚ/Γ' ΜΑΚ στα Υψώματα Κολοκασσίδη και Cyta.
Αυτοί που όταν τα τούρκικα άρματα έμπαιναν στο στρατόπεδο, το μοναδικό εν λειτουργία ΠΑΟ-106 το μετέφεραν στο Διοικητήριο τους στα γραφεία της εφημερίδας Η ΜΑΧΗ, για την προστασία τους (!!!) στερώντας το από την άμυνα των Ελδυκάριων...
Θλιβερά ανθρωπάκια που δεν αρκούνται πλέον στα 4000-5000€ σύνταξη που ξεκοκαλίζουν μηνιαία θέλουν και "δάφνες" που δεν τις δικαιούνται...
Και σήμερα γινόμαστε θεατές ενός αποτρόπαιου θεάματος...
Τεθλιμμένοι άπαντες στην Νεκρώσιμη Ακολουθία...

Ακόμα και ο Πρόεδρος ενός Συλλόγου Βετεράνων που είχε αποκαλέσει τον κ.Ταξίαρχο "Κατασκευασμένο Ηρωα" ήταν εκεί... Για να πάρει κι αυτός ανεμίζοντας το "μπαϊράκι" της λέσχης του, λίγο από το χειροκρότημα που δεν του αναλογεί, όχι μόνο για ότι έγραψε για τον ΗΡΩΑ Στρατοπεδάρχη, αλλά διότι στην Μάχη αυτός ήταν ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΑΠΩΝ, κρυπτόμενος στα γύρω υψώματα και αντί να συνδράμει τους άνδρες του λόχου του που μάχονταν, παρακολουθούσε μια 60ωρη "Πολεμική Ταινία"...LIVE !

Ναι ήταν κι άλλοι που κράτησαν "ίσες αποστάσεις" από τον ίδιο τον Ταξίαρχο και τους υβριστές του... Δηλαδή πορεύτηκαν και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ... "Να χαμηλώσουν οι τόνοι" έλεγαν και ξανάλεγαν, λες και είτε εγώ είτε ο κ.Ταξχος είχαμε βγάλει πρώτοι το σπαθί από το θηκάρι.

Ναι ήταν και οι άλλοι που δυσκολεύονταν να του παράσχουν μια υποτυπώδη βοήθεια στο σπίτι, ώστε να μην αναγκαστεί ο ΗΡΩΑΣ του '74 να βρίσκεται σε έναν Οίκο Ευγηρίας στην δύση του βιολογικού βίου του (πράγμα που κατά την γνώμη μου - μαζί με την ασθένεια του βιολογικού του γιού, του Βασίλη - "τον έριξε" σε ένα πλέον συνεχώς επιδεινούμενο καταθλιπτικό περιβάλλον, το οποίο δεν το άντεχε η ιδιοσυγκρασία του) και που κατά συνέπεια νίκησε την καταπονημένη του καρδιά....

Μου έχει πει πολλά και για πολλούς στις πολλές ώρες που περνούσαμε παρέα...
Μου είπε πολλά για πρόσωπα και πράγματα...
Μου έδωσε και πολλά στοιχεία από το προσωπικό αρχείο του...
Μου μίλησε για κιοτήδες που αυτοτραυματίστηκαν το 74 και έκτοτε δεν τους ξαναμίλησε μόλις το διαπίστωσε και ας τους έβλεπε επί 43 χρόνια κάθε μέρα...
Μου μίλησε για δειλούς που έφτασαν Στρατηγοί...
Μου μίλησε για αυτούς που την "κοπάνησαν" την ώρα της Μάχης και που επειδή δεν δέχθηκε κανείς να καταθέσει αυτό το γεγονός, δεν τους ανέφερε στην Αναφορά του προς το ΓΕΣ προκειμένου να περάσουν Στρατοδικείο.

Μου μίλησε για αυτούς τους αρριβίστες στρατιωτικούς που που απαντώντας με θράσος χιλίων χιμπατζήδων στους συγγενείς των αγνοουμένων που ερωτούσαν για τους ανθρώπους τους, ότι "το Τρόοδος είναι μεγάλο" υπονοώντας ότι μπορεί και να ... λιποτάκτησαν!
Μου μιλούσε ώρες ατελείωτες για πολλά και διάφορα...

Αλλά και χαιρόταν και υπερηφανευόταν για όλα αυτά που του δημιουργούσαν μια ανάταση ψυχής, όπως η προσώνηση "ΠΑΤΕΡΑ" από τους Πολεμιστές του εκείνο το 3ημερο, που και εκείνος τα θεωρούσε "ΠΑΙΔΙΑ" του...

Από τον Πεπερά, τον Βάσιο, τον Στάϊκο, τον Βλαχόπουλο, τον Θεοφανίδη, τον Ευσταθόπουλο και όλους όσους τον αγάπησαν πραγματικά...
Που δεν τον χρησιμοποίησαν ποτέ...
Αυτός λοιπόν ο Άνδρας είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσε σήμερα να σηκωθεί από αυτό το φέρετρο θα κυνηγούσε πολλούς με την μαγκούρα του...
Και ίσως και να είχε σπάσει και καμία από αυτές τις τρεις που του δώρισα πέρυσι το καλοκαίρι στην γιορτή του, στην πλάτη κάποιων...!!!
Γιατί ήταν ένας άντρας που δεν του άρεσε το άδικο...
Γιατί ήταν ένας άντρας που τιμούσε τα παντελόνια του, όσο κι αν το κορμί του στα 92 του πλέον, δεν τον "υποστήριζε" όπως θα ήθελε...

ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...
ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...
ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ...

Όμως το καλοσκέφτομαι...
Από το να νιώθει πίκρες από μισαλλόδοξα ανθρωπάκια χωρίς ψυχή και χαρακτήρα, που μόνο εμετό προκαλούν, καλύτερα εκεί με τα παιδιά του και τους φίλους του !
Με τον Σταυριανάκο, τον Σταμπουλή, τον Κέντρα, τον Παπαλαμπρου, τον Κούρλιο, τον Γιαννακόπουλο, τον Σκαμπαρδώνη, τον Κρητικό, τον Γρίβα, τον Γκούρο, τον Γλαρέντζο, τον Λούρμπα, τον Ζαχαρέα, τον Κρατημένο, τον Λύγγο, τον Παπαδόπουλο, τον Μπροδήμα, τον Παπαδόπουλο, τον Βολακάκη, τον Κουτρούλη και όλα αυτά τα παιδιά που χάθηκαν πολεμώντας στην Μάχη αυτή, υπηρετώντας την θητεία τους, την Πατρίδα τους.

"Να τα πει" και με τον πολύ καλό του φίλο τον Χρήστο τον Καλέτσιο, τον Παυλάρα του "Μαυρομμάτη", όπως και τους παλαιότερους, τον χαμένο Υπολοχαγό αδελφό του, με τον επίσης φίλο του τον "μαυροσκούφη" τον Σουρανή καθώς και τις σειρές του, που άλλοι χάθηκαν το '49 και άλλοι στην Κορέα...
Και εμείς θα φροντίσουμε το όνομα ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ να μην το λέει "λάθος" κανείς και να το αναφέρει με σεβασμό κάποιος που θέλει να βρεί συνώνυμο των λέξεων ΓΕΝΝΑΙΟΣ, ΕΛΛΗΝ, ΗΘΟΣ, ΑΞΙΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ και ΑΝΔΡΙΣΜΟΣ.

Και τώρα πιά που σας εξήγησα ποιός είναι αυτός ο ΑΝΔΡΑΣ...
...έφτασε πλέον η ώρα να τον δεχθεί η τιμημένη γη της Αττικής, η γη πλησίον του Μαραθώνα...

ΕΓΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΩ...

Όπως δεν ξέχασα ποτέ τον βιολογικό μου πατέρα που έχασα πριν 17 χρόνια...
Κλείνω αυτήν την ξεχωριστή σελίδα της ζωής μου που τον αφορούσε και προχωρώ μπροστά...
Όπως θάθελε και κείνος να κάνω...
Αυτό σας καλώ και σας...
Κλείστε τον στην ψυχή σας και προχωρήστε στον δρόμο που εκείνος και τα παλληκάρια του χάραξαν...

Τον δρόμο της Τιμής και της Αξιοπρέπειας...
Όσο για τους γυμνοσάλιαγκες;;; ...δεν θα καταφέρουν τίποτα άλλο από το να γλύφουν και να έρπουν... Και να ζουν με την αγωνία ότι κάποιος θα περάσει και θα τους πατήσει...!!!

ΣΤΡΑΤΗΓΕ (για όλους μας) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ...
Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΠΑΝΤΑ...
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΛΗΘΗ...
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΣΟΥ...
​ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΑΤΕΡΑ...

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΕΞ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
​(12/6/2017)

πηγή: http://www.maxhdefence.com

ΕΛΔΥΚ 1974 - 16/8/74 ΕNAΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

ΕΛΔΥΚ 1974 - ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ

12 Αυγούστου 1974. 

Οι συζητήσεις Μαύρου-Κληρίδη-Γκιουνές συνεχίζονται στην Γενεύη. Στην ΕΛΔΥΚ διατάχθηκε επιφυλακή.

Την επόμενη μέρα το μεσημέρι έμαθαν ότι τα 3/4 του Συντάγματος μαζί με την Διοίκηση, με διαταγή του Διοικητή Συνταγματάρχη Νικολαϊδη θα έφευγαν από το Στρατόπεδο για να λάβουν θέσεις στις γύρω περιοχές προς τα δυτικά του Αεροδρομίου. Στο Στρατόπεδο θα έμενε ο 2ος Λόχος του 1ου Τάγματος και ο 4ος Λόχος του 2ου Τάγματος. Στα υψώματα νότια του Στρατοπέδου θα οχυρωνόταν ο Λόχος Διοικήσεως Συντάγματος. Εκεί στο Ύψωμα Β' το μαλακό υπογάστριο της όλης παράταξης σε περίπτωση επίθεσης των Τούρκων αν οι συνομιλίες στην Γενεύη ναυαγήσουν.

 Τότε έμαθαν ότι Διοικητής των Δυνάμεων Αμύνης αναλάμβανε ο νέος Υποδιοικητής, ένας Αντισυνταγματάρχης του ΓΕΣ που είχε έλθει ως συνοδός με τα "στραβάδια" και που το ξεκίνημα της εισβολής τον βρήκε να επιστρέφει με τις "παλιοσειρές" γεγονός που τους ανάγκασε να αποβιβαστούν στην Πάφο και να επιστρέψουν στο Στρατόπεδο αντί για να πλεύσουν προς στην Ελλάδα.

Ο Αντισυνταγματάρχης αυτός έμαθαν ότι είχε υπηρετήσει ως Διοικητής του ΛΒΟ της ΕΛΔΥΚ την περίοδο 1961-1963. Βέβαια όλοι θα προτιμούσαν τον Παπαγιάννη που ήξερε πρόσωπα και πράγματα αλλά αυτός επαναπατρίστηκε κατόπιν διαταγής πριν μερικές μέρες διότι θεωρήθηκε Πραξικοπηματίας - είχε λάβει μέρος στο Πραξικόπημα - και για αυτό ανακλήθηκε.



Τον γνώρισαν τον νέο Υποδιοικητή. Σταυρουλόπουλος το όνομα του. Δεν τους είπε πολλά. Τους είπε ότι έχει διαταγή σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης να υπερασπιστεί το Στρατόπεδο "μέχρι ενός" και ότι έδωσε διαταγή να αδειάσουν οι αποθήκες από τα υλικά, που η Διοίκηση είχε αφήσει γεμάτες, βορά στα αεροσκάφη των Τούρκων σε περίπτωση εχθροπραξιών.
 Ζήτησε από τον Διοικητή του Λόχου Διοικήσεως να χρησιμοποιήσει κάθε όχημα και κάθε οδηγό ακόμα και πέραν της διμοιρίας Εφοδιασμού. Τέλος αφού εκλεισε την συζήτηση, κοντοστάθηκε και γύρισε και είπε: "Εγώ θα είμαι στον Σταθμό Διοίκησης πάνω στο εκκλησάκι του Αη-Γιώργη. Όσοι με θέλουν, ιεραρχικά στο μαγνητικό" (ενν. τηλέφωνο).

- "Α και πριν το ξεχάσω. Αν σε περίπτωση επίθεσης ο αγών καταστεί δυσμενής για εμάς, μόνο με δική μου προσωπική διαταγή θα οπισθοχωρήσετε" τους είπε με ύφος αυστηρό. "Όποιος οπισθοχωρήσει χωρίς διαταγή θα τον στήσω στα πέντε βήματα" κατέληξε.

16 Αυγούστου 1974 ώρα 11.45

Αυτή η επίθεση των Τούρκων είναι η πιό πεισμώδης και ισχυρή. Αντιλήφθηκαν τα μεμέτια ότι το Πυροβολικό μας σίγησε, χωρίς να ξέρουμε το γιατί και έριξαν και τις τρεις ύλες αρμάτων τους στην μάχη... Τα τούρκικα άρματα πέρασαν με ευκολία την ευθεία του άξονα Καϊσή-Ύψωμα Άσπρα Χώματα-Ανατ.Κιόνελι και ετοιμάζονταν να μπουν σαν σφήνα μεταξύ του Υψώματος Β και του Στρατοπέδου, εκεί που μάχονταν λυσσαλέα οι λεβέντες του Λούη Ιωαννίδη, Λοχαγού του 4ου Λόχου και κράταγαν ακόμα τους Τούρκους μακριά από τα συρματοπλέγματα.
Ο Σταυριανάκος γυρνάει δεξιά το κεφάλι του λίγο έξω από το όρυγμα και χαμογελάει βλέποντας τον Λούη Ιωαννίδη μπροστά μπροστά να εμψυχώνει τους άνδρες του, όπως και τους διμοιρίτες του να πηγαινοέρχονται από όρυγμα σε όρυγμα.

"Καλά πάμε εκεί, κρατάμε", σκέφτηκε. Και τότε βλέπει μπροστά του στα 30 μετρα ενα τούρκικο Μ-48 να προχωρεί κατά πάνω τους, χωρίς κανείς να μπορεί να το σταματήσει. Αντιαρματικά ούτε για δείγμα. Τότε σκέφτηκε να κάνει αυτό που έκανε και στις 14 (δυο μέρες πριν) και έπιασε.
Τι είχε κάνει;;; Είχε βγει από το όρυγμα του και τρέχοντας ζιγκ-ζαγκ πήδηξε σαν αίλουρος στην "μούρη" ενός Μ-48, τράβηξε σαν σαλιγκάρι από την ανοιχτή θυρίδα, πιάνοντας τον από τον σβέρκο, τον οδηγό του και τον πυροβόλησε με το πιστόλι του, εξ επαφής στο κεφάλι. Το άρμα μετά από αυτό, ακινητοποιήθηκε. Μετά από λίγο κάποιος από το πλήρωμα μέσα πηγε στην θέση του οδηγού και έβαλε όπισθεν ολοταχώς και το άρμα απομακρύνθηκε...

Το αποφάσισε, υπολόγισε την απόσταση και πετάγεται έξω από το όρυγμα και αρχίζει να τρέχει πάλι ζιγκ ζαγκ και φτάνει στο προπορευόμενο άρμα. Τι τύχη. Και αυτό έχει την θυρίδα του οδηγού ανοιχτή... δείγμα ότι δεν δούλευε ο κλιματισμός. Πηδάει σαν αίλουρος πάνω στο μπροστινό του μέρος και πάει να πιάσει τον οδηγό και να τον τραβήξει έξω για να τον πυροβολήσει.... Όμως αυτήν την φορά η τύχη του γύρισε την πλάτη...

Δεν σκέφτηκε ότι ο Λοχαγός ήθελε να ξαναδεί το Σκουτάρι στην Μάνη. Να κολυμπήσει ξανά στην θάλασσά του με την Μαρία του, να παίξει με τα μικρά παιδιά του την Χρυσάνθη και το αβάπτιστο που θα το ονόμαζε Βασιλική (*). Η άτιμη η τύχη, που δεν βοηθάει πάντα τους τολμηρούς....
Από ένα διπλανό άρμα ένας Τούρκος αρχηγός πληρώματος τον βλέπει πάνω στο άλλο άρμα και στρέφει το πενηντάρι και ανοίγει πυρ. Ένα βλήμα τον βρίσκει στο κεφάλι και του το διαλύει.... Το άψυχο σώμα του πέφτει μπροστά στο άρμα.

Ένας στρατιώτης από την Κρήτη, Βολακάκης Μάριος νομίζω ήταν το όνομα του, φωνάζει "σκότωσαν τον Λοχαγό" και βγαίνει από το όρυγμα για να πάει να πάρει το σώμα του νεκρού Λοχαγού και να το τραβήξει πίσω στις γραμμές μας..

Ριπές από πολυβόλα τον διαπερνούν σε όλο του το σώμα και τον αφήνουν και αυτόν τον λεβέντη Κρητικό στον τόπο... Ένας Μανιάτης και ένα Κρητικός σε μια άμιλλα ηρωισμού....πεσμένοι νεκροί στην αιματοβαμμένη γη της Κύπρου. Μετά από λίγο χωρίς τον "μπροστάρη" τους οι άνδρες του Λόχου Διοικήσεως "σπάνε", οι Τούρκοι με τα άρματα περνούν τις γραμμές και μάχονται πλέον σώμα με σώμα....
Μία ώρα μετά ο Στρατοπεδάρχης Αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος βλέποντας ότι το παν είχε χαθεί και περαιτέρω αντίσταση θα είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν και οι 318 υπερασπιστές, χωρίς να διασωθεί το Στρατόπεδο, πήρε την μεγάλη απόφαση και διατάσσει "απαγκίστρωση εν ημέρα και υπό την ισχυρά πίεσιν του εχθρού"!!! Μόνο τότε έσπασε η άμυνα του 4ου και του 2ου Λόχου....
Εκείνη την μέρα χάθηκε το παν... εκεί στο Στρατόπεδο, αλλά σώθηκε η Λευκωσία....

ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ !!!

(*) Η δεύτερη κόρη του Λοχαγού τελικά δεν βαφτίστηκε Βασιλική αλλά προς τιμήν του ΗΡΩΑ πατέρα της την ονόμασαν Σωτηρία.

(από το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη "Αυτοί που τίμησαν την στολή τους" - εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ 2017)

ΠΗΓΗ:http://kostasmavroskoufis.blogspot.gr

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΟΥ 211 Τ.Π ΚΥΠΡΟΥ ΠΑΡΜΑΚΛΗ

                                       Το πολυβόλο του φυλακίου 1099  και εγώ Ιούνιος 1974

ΠΑΡΜΑΚΛΗ ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΥΠΡΟΣ                              
3Ος  ΛΟΧΟΣ 211 ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΟ 1099 ΕΤΟΣ 1974

20 Ιουλίου 1974  αξέχαστη ημερομηνία για μας που ζήσαμε  τα γεγονότα .

Ας ξεκινήσω από 1η Ιουλίου 1974  όταν ο Μακάριος έβγαλε διαταγή.
Για μείωση της θητείας στου 14 μήνες  εγώ τότε φαντάρος στον 3ο λόχο του 211 Τ.Π. και στο φυλάκιο 1099  Ομορφιτα προς Χαμίτ Μάντρες  ως ερασιτέχνης φωτογράφος ο Χ. Λόττας το γνώριζε  και μου έδωσε διαταγή να βγάλω φωτογραφίες για τα απολυτήρια  των φαντάρων που θα απολυθούν αλλά και της θέσεις μάχης των Τούρκων , έτσι εγώ γύρισα όλα τα φυλάκια του λόχου και  φωτογράφισα τους φαντάρους ( πορτρέτα ) αλλά και άλλες φωτογραφίες με τα  όπλα μας και της τότε θέσεις μάχης των Τούρκων .

Αρκετές από αυτές της φωτογραφίες χρειάστηκαν για  τους αγνοούμενους του λόχου μας .

Πάμε τώρα χαράματα 20 Ιουλίου 1974  όταν ακούσαμε πυροβολισμούς πράγματι νομίσαμε ότι είναι από τους πραξικοπηματίες  αλλά η φωνές του σκοπού μας αναστάτωσαν, βγαίνοντας από το φυλάκιο αντικρίσαμε τα αεροπλάνα να ρίχνουν αλεξιπτωτιστές και κιβώτια με διπλά αλεξίπτωτα, με το μαγνητικό τηλέφωνο περνώ την πρώτη διαταγή ΔΕΝ ΘΑ ΡΙΞΕΤΕ ΟΥΤΕ ΣΦΑΙΡΑ εγώ είχα προβλέψει και είχα στήσει  τον τρίποδα επίγειου βολής του πολυβόλου BRAUNING 0.50  σε ένα υποτυπώδες όρυγμα ( αυλάκι 0,60 εκ. ) από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος .



Σε λίγο μάθαμε  < σκοτώθηκε > ο φίλος μου ο Μιχάλης  στο 1100 φυλάκιο ο οποίος ανήκε στην δύναμη του φυλακίου μας αλλά το προηγούμενο βράδυ πήγε στο διπλανό φυλάκιο να καλύψει κενό σκοπιάς και χαράματα τον βρήκε η  σφαίρα στο κεφάλι αλλά δεν μπορούσαν να τον πάρουν έτσι πήραν γυναίκες τουρκάλες με λευκές σημαίες και τον ανέσυραν από τον λάκκο διπλά από την σκοπιά του 1100 φυλακίου < αυτά τα έμαθα μεταγενέστερα  > .

Κατά το απόγευμα δεν θυμάμαι ακριβώς ώρα τραυματίζομαι και εγώ  από σφαίρα στην κοιλιά και για καλή μου τύχη σε 15 λεπτά βρισκόμουν στο νοσοκομείο της Λευκωσίας .
Στην είσοδο του νοσοκομείου εθελοντές νοσοκόμοι  με βάζουν σε φορείο και ρωτούσαν τα στοιχεία μου και με τσιρότα μου τα κόλλησαν στο μέτωπο  με 2-3 ψαλίδια μεγάλα μου έκοψαν όλα τα ρούχα και κατέληξα γυμνός και ακούω τον  γιατρό να λέει ακτίνες και χειρουργείο ταυτόχρονα 3-4 ενέσεις μου έβαλαν και με το φορείο κατέληξα στο ακτινογραφικό μηχάνημα  ένιωσα μια εύθυμη ζάλη και μετά ΖΖΖΖΖ μέχρι  εδώ θυμάμαι .

Ξύπνησα χαράματα της επόμενης μέρας δεν είχε φέξει καλά και ούτε είχα το λογικό από την νάρκωση κατάλαβα ότι ήμουν  δεμένος χέρια και πόδια πάνω  στο  κρεβάτι μόνο το κεφάλι μου μπορούσα να κουνήσω αριστερά μια μπουκάλα με αίμα και δεξιά  μπουκάλα με ορρό φωτισμός μέσα στον θάλαμο δεν είχε λόγο συσκότισης  η  μήπως  και για άλλο λόγο έτσι έβλεπα λίγες σκιές να περπατά με φανάρια και κεριά .

Ξημερώνει επιτέλους βλέπω δεξιά μου Παναγιά μου τι είναι αυτό ?? βλέπω αριστερά μου ακόμα χειρότερο ρίγος φόβος με πλημμύρισε, οι καμένοι από της βόμβες ναπάλμ ζωντανοί νεκροί γυμνοί στα κρεβάτια και βογγητά μέχρι που ο έναν μετά τον άλλο  να τους κυκλώνουν με το παραβάν και να τους πάνε για το νεκροτομείο . Θεέ μου τη όπλο κατασκεύασε  ο άνθρωπος  για να σκοτώνει .

Σε μερικές μέρες απελευθερώθηκα από ορούς και τα αίματα και έτσι μπόρεσα να σηκωθώ από το κρεβάτι και μπορούσα να περπατώ  με δυσκολία αλλά τουλάχιστον περπατούσα.
Έμαθα ότι σε διπλανό θάλαμο νοσηλευόταν φρουρούμενος Άγγλος πιλότος  μαχητικού τούρκικου αεροσκάφους  πήγα  και πράγματι υπήρχε σκοπός έξω από ένα μικρό θάλαμο και μου το επιβεβαίωσε .

Βρήκα τον κατάλογο με τους νεκρούς και τραυματίες.....  ο θαύμα ο φίλος μου ο Μιχάλης είναι στον κατάλογο με τους τραυματίες, πήγα και τον βρήκα ήταν σε καταστολή και με δεμένο το κεφάλι αγνώριστος . Με τον Μιχάλη έχουμε επαφή μέχρι και σήμερα  με το αριστερό μέρος του κρανίου του να μην έχει κόκαλο το αριστερό  μάτι τυφλό και το αριστερό αφτί κουφό  αλλά ζει .

ΥΓ. Ο Παρμακλής είναι μόνιμος κάτοικος στην Εύβοια από το 1979 και έχει 3 παιδιά  αγόρια που γεννήθηκαν εδώ στην Ελλάδα, μεγάλα βέβαια τώρα και έστειλα και του τρεις  και υπηρέτησαν στην Κύπρο

                 Νεοσύλλεκτοι στο ΚΕΝ Λάρνακας Ιούλιος 1973 η διμοιρία του Μαύρου ( ο εκπαιδευτής μας )

15-20 ήμερες πριν από της 20 Ιουλίου 1974  στο βάθος αριστερά στα κυπαρίσσια είναι οι θέσεις τον Τούρκων

ΒΙΝΤΕΟ: 10 Σεπτεμβρίου 2016 στην τιμητική εκδήλωση για τους Έλληνες πεσόντες της ΕΛ.ΔΥ.Κ στην ΚΥΠΡΟ το ’74 στο Δημοτικό Διαμέρισμα Σπαθαρίου, στο εξωκλήσι Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. 

Η ιστορία μου δεν τελειώνει εδώ αλλά αρκετά για τώρα.

Με εκτίμηση

ΚΥΠΡΟΣ  ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΡΜΑΚΛΗΣ

ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΩΝ ΕΛΔΥΚΑΡΙΩΝ ΤΟΥ 74 ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ;

Aλήθεια, που χάθηκαν οι καταθέσεις διασωθέντων Ελδυκάριων του '74, για μέχρι σήμερα αγνοούμενους συμπολεμιστές τους;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Ιστορικό Ερευνητή και Συγγραφέα

Για χρόνια ο πόνος των Συγγενών των Αγνοηθέντων-Αγνοουμένων της Κυπριακής Προδοσίας που εξελίχθηκε σε Τραγωδία, είναι όχι μόνο μεγάλος... αλλά διαρκής!

Και βέβαια δεν είναι κάτι που το συνηθίζεις...
Που λες "εεε εντάξει πέρασαν τα χρόνια, θάναι νεκρός σήμερα ακόμα κι αν δεν τον εκτέλεσαν τότε εν ψυχρώ οι Τούρκοι"!

Πιθανόν. Όμως πως αυτό πιστοποιείται; Που είναι τα οστά του; Πως άφησε την τελευταία του πνοή;
Ερωτήματα που αιωρούνται.
​
Και βέβαια συμφωνώ ότι πλέον ότι μάθεις, τυπικό χαρακτήρα έχει, αλλά κλείνει μιά βαριά πόρτα που είχε μείνει ορθάνοιχτη 43 χρόνια...



Πριν από λίγες μέρες έγινε η μετακομιδή οστών ανδρών της ΕΛΔΥΚ του 1974 που κηρύχθηκαν σε Άγνοια (αγνοείτο η τύχη τους) από το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου 1974 και ειδικότερα από την στιγμήν κατά την οποία οι Τούρκοι πλέον είχαν μπει στο Στρατόπεδο και ο Στρατοπεδάρχης Ανχης (ΠΖ) Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος διέταξε "απαγκίστρωση εν ημέρα και υπό την ισχυράν πίεσιν του εχθρού"...
Γιά κάποιους βρέθηκαν μόνο λίγα οστά, για κάποιους άλλους σχεδόν ολόκληρος ο σκελετός. Και βγήκαν και συμπεράσματα από αυτά τα ευρήματα που επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά ότι η Τουρκία πρέπει να καθίσει στο σκαμνί του Διεθνούς Δικαστηρίου για ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ και κατάφωρη καταπάτηση των όσων ορίζει η "Σύμβασις της Γενεύης - περί Αιχμαλώτων Πολέμου", που και η ίδια υπέγραψε το 1929.
Διότι βρέθηκαν τα οστά, σχεδόν πλήρη, του Στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Παπαδόπουλου, με τα χέρια δεμένα στους καρπούς, με τα κορδόνια από τα άρβυλά του και βέβαια με την ανθρωπολογική μελέτη τους, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εξετελέσθη εν ψυχρώ αφού πρώτα είχε κακοποιηθεί στα πλευρά, στο στέρνο και στα δάκτυλα.
Λοιπόν ο Στρατιώτης Παπαδόπουλος, επέστρεψε μετά 43 χρόνια να ξεκουραστεί στην πατρική του γη, αφού εξακριβώθηκε το ηρωϊκό και συνάμα αποτρόπαιο τέλος του.
Όμως με τους υπόλοιπους τι γίνεται; Ο Στρατιώτης Σμυρλής παραδείγματος χάριν, είχε δηλωθεί ως αιχμάλωτος αλλά ΔΕΝ επέστρεψε ποτέ. Οι Τούρκοι ποτέ δεν έδωσαν εξηγήσεις που βρίσκεται αυτό το παλληκάρι. Ίσως και να μην τους ζητήθηκαν έτσι όπως θα έπρεπε. Με την πυγμή που θα έπρεπε.
Αλλά τι να λέμε για τους Τούρκους που έχουν κάθε έννομο συμφέρον να καμουφλάρουν και να καταχωνιάσουν τις ανομίες τους σε σχέση με τους αδήλωτους αιχμαλώτους του '74.
Εδώ οι δικοί μας, τελείως ανεύθυνα ανακαλύπτουν με αλληλογραφίες Στρατιωτικών Υπηρεσιών με Πολιτικές Διευθύνσεις, ότι οι Καταθέσεις που έδωσαν Αξιωματικοί και Οπλίτες που διεσώθησαν για συμπολεμιστές τους που αγνοούνται ΧΑΘΗΚΑΝ !!!

Ναι χάθηκαν...
​
Ούτε στο ΓΕΣ ούτε στην ΕΛΔΥΚ που θα έπρεπε να βρίσκονται...
ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΙΝΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ...

ΔΕΝ γνωρίζω αν έγινε ποτέ Ε.Δ.Ε. αλλά η ουσία παραμένει: ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΧΑΘΗΚΑΝ...
Όταν γίνονταν οι εκταφές, είπα ότι ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΞΕΘΑΒΟΥΜΕ...
Τώρα πιά θα πω ότι ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΤΡΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ...!!! ΔΥΣΤΥΧΩΣ !!!

ΠΗΓΗ:http://www.maxhdefence.com

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Το Σάββατο 10 Ιουνίου 2017, η Λέσχη Αξκών Φρουράς Θεσσαλονίκης, από τις πρώτες πρωϊνές ώρες θύμιζε μυρμηγκοφωλιά. Πλήθος ανθρώπων ερχόταν για να λάβει θέση στην καταπληκτική αίθουσα τιμών, προκειμένου να ακούσει τους ομιλητές και πρωταγωνιστές των επιχειρήσεων, των σκληρών μαχών που δόθηκαν το 1974 στην Κύπρο, ενάντια στις Τουρκικές δυνάμεις εισβολής.

Η Ημερίδα ξεκίνησε παρουσία του Δκτού Γ΄ΣΣ/NRDC-GR, του Δκτού της Ιης ΜΠ, του Γεν. Πρόξενου Κύπρου, των επιτίμων Αρχηγών ΓΕΣ κ. Τσέλιου Αθ. και Μανωλά Χρ., αλλά και βουλευτών, εκπροσώπων παραγωγικών και επιστημονικών φορέων της Θεσσαλονίκης, στελεχών των Ειδικών Δυνάμεων (Διοικητές, Αξκοί και Υπξκοί από Μονάδες και επιτελεία), στελεχών όπλων – σωμάτων των ΕΔ, αλλά και πλήθος απλού κόσμου που ήθελε να ακούσει τα γεγονότα όπως τα έζησαν οι πρωταγωνιστές.

Με την καθοδήγηση του συντονιστού ιστορικού Δρ. Νικολούδη Νικολάου ένας ένας οι απόστρατοι Αξκοί κ. Σταμάτης, Γαληνός, Μαντζουράτος, Ροκκάς, Κολοκοτρώνης και Κοϊμτζόγλου με στεντόρεια φωνή που αντηχούσε σ΄όλη την αίθουσα, περιέγραφαν την προετοιμασία, την διεξαγωγή των μαχών, τα λάθη που έγιναν αλλά και τις ηρωϊκές πράξεις απλών στρατιωτών που μάχονταν δίχως να υπολογίζουν για τη ζωή τους αλλά πιστοί στον όρκο τους μάχονταν σκληρά για την πατρίδα, τιμώντας ένδοξα τα πράσινα μπερέ που επάξια φορούσαν.



Η συγκίνηση μεγάλη, αφού υπήρχαν παρόντες πολλοί στρατιώτες του 1974 που άκουγαν τον διμοιρίτη ή λοχαγό τους να αφηγείται τις μάχες, μέρα και νύκτα, την έλλειψη προμηθειών αλλά και νερού που γινόταν βασανιστική, αλλά δεν τους λύγιζε τίποτα και πολεμούσαν δίχως σταματημό για να μην αφήσουν στον εχθρό ούτε μια σπιθαμή εδάφους. Για τους εν ενεργεία Αξιωματικούς – Υπαξιωματικούς ήταν ένα από τα καλύτερα μαθήματα – διδάγματα για το τι μπορούν να καταφέρουν, όταν το προσωπικό που διοικούν αντλεί δύναμη από την θέλησή τους και αισθάνεται σιγουριά για τις διαταγές που λαμβάνει.

Η δια του παραδείγματος διοίκηση στις επιχειρήσεις της Κύπρου το 1974, έδωσε φτερά στους στρατιώτες που ακολουθούσαν τους διοικητές τους, μέσα σε φωτιές, εκρήξεις και πυρά κοιτώντας πάντα εμπρός, το στόχο τους να πετύχουν.
Πως πέρασαν 6 ώρες ομιλιών κανένας δεν κατάλαβε, αλλά η αίθουσα τρανταζόταν από τα χειροκροτήματα όταν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας, Αντγος ε.α Μήττας Δημ. έδινε ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ πλακέτες με το έμβλημα του Συνδέσμου σε όλους τους ομιλητές, στην κόρη του Κ/Δ Ζαφειρίου Αθανάσιου μοναδικού επιζώντα από καταρριφθέν Noratlas, στους Αντγο ε.α Κιουτσούκη Ιωάννη και Υπλγό ε.α Καραΐσκο αλλά και τον Στρτη Κ/Δ της Α΄ ΜΚ κ. Κύρκο Ευάγγελο (ιατρός σήμερα που χρησιμοποιήθηκε και ως οπλίτης – ιατρός το 1974) για την συμμετοχή τους στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» το 1974 στην Κύπρο.

Στις εικόνες που ακολουθούν αποτυπώνονται σημαντικές στιγμές της Ημερίδας αλλά και η προσήλωση των ακροατών στις ζωντανές αφηγήσεις από καρδιάς των ομιλητών.

 Ο Σύνδεσμος Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας ευχαριστεί από καρδιάς όλους τους επώνυμους και ανώνυμους ακροατές για την παρουσία τους και την ενεργή συμμετοχή τους.Επίσης οφείλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τους :

– Εκπρόσωπο της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών Ταξχο ε.α κ. Πουλάκη Αθανάσιο, ο οποίος χειρίστηκε όλο το υλικό που διατέθηκε από την Λέσχη του με τρόπο υποδειγματικό, προκειμένου να υλοποιηθούν οι παρουσιάσεις των ομιλητών και να προβληθούν με ψηφιακό τρόπο επί οθόνης.

– Δκτή Γ΄ ΣΣ/NRDG-GR, Αντγο Μπίκο Δημ. για την υποστήριξή του, την φιλοξενία, αλλά και την παροχή υποστήριξης σε ότι απαιτήθηκε για την υλοποίηση της Ημερίδας.

– Δκτή Ιης ΜΠ Υπτγο Βύνιο Γεώργιο για την εντυπωσιακή παρουσία των στελεχών Ειδ. Δυνάμεων (Δκτών, επιτελών και Αξκών-Υπξκών Μονάδων Ειδ. Δυνάμεων).

– Την Δ΄ ΜΚ για την συμμετοχή των 4 άψογων Κ/Δ που βοήθησαν στην ενημέρωση – εξυπηρέτηση του κόσμου μαζί με τους υπεύθυνους ασφαλείας της ΛΑΦΘ.

– Τον Δκτή της ΛΑΦΘ αλλά και όλο το μόνιμο και έφεδρο προσωπικό της για την φιλοξενία και εξυπηρέτηση όλων των προσκεκλημένων.

Τέλος, ευχαριστούμε θερμά όσα μέλη αλλά και απλοί φίλοι του Συνδέσμου μας, εργάστηκαν και συμπαραστάθηκαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο, για την προετοιμασία και υλοποίηση αυτής της τόσο σημαντικής εκδήλωσης.

Όλους εσάς, επώνυμους και ανώνυμους,  σας ευχαριστούμε θερμά για τα όσα όλοι μαζί είδαμε, ακούσαμε, ζήσαμε και αισθανθήκαμε κατά την διάρκεια της Ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων.

Οι βουλευτές Θεσσαλονίκης κ. Ορφανός και Γκιουλέκας, ο Γεν. Πρόξενος της Κύπρου στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Λουμάκος Ιωάννης πρώην Πρόεδρος και μέλος του ΔΣ στο Σύνδεσμο ΚΔ & Ιερολοχιτών Μακεδονίας μαζί με Κύπριο ακροατή της Ημερίδας.

Ο βουλευτής κ.Γκιουλέκας μαζί με νυν και πρώην Πρόεδρο του Συνδέσμου Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας.

Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Αντγος ε.α Μήττας Δημ. στην εναρκτήρια ομιλία της Ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στην αίθουσα τιμών της ΛΑΦ Θεσσαλονίκης.

Ο επίτιμος Α/ΓΕΣ Αντγος ε.α Τσέλιος Αθανάσιος μαζί με τον εκπρόσωπο της Λέσχης Καταδρομέων Ιερολοχιτών (Αθήνα) και αντιπρόεδρο της Ταξχο ε.α κ. Πουλάκη Αθανάσιο

Οι Δκτές Γ΄ ΣΣ και Ιης Μεραρχίας Πεζικού, Αντγος Μπίκος Δημ. και Υπτγος Βύνιος Γεώργιος, αντίστοιχα.

Από Αριστερά: Συντονιστής Ημερίδας Δρ.Νικολούδης Νικ., ομιλητές :δημοσιογράφος Βλάσσης Σάββας, Υπτγος ε.α Κοϊμτζόγλου, Σχης ε.α Κολοκοτρώνης,  [ Δκτης Γ΄ ΣΣ/NRDC-GR Αντγος Μπίκος Δημ.],  ομιλητές: Σχης ε.α Ροκκάς, Υπτγος ε.α Μαντζουράτος, Αντγος ε.α Γαληνός, Αντγος ε.α Σταμάτης και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας Αντγος ε.α Μήττας Δημήτριος.

Ο Αντγος ε.α Γαληνός δείχνει την στολή που φορούσαν οι Καταδρομείς που υπηρετούσαν στην Κύπρο, κατά τις επιχειρήσεις του 1974, τονίζοντας την λάθος χρησιμοποίησή τους (αστυνομικά καθήκοντα) μέχρι την έναρξη των επιχειρήσεων.

Ο ομιλητής Αντγος ε.α Σταμάτης Ε. παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου για την προσφορά του στην Ημερίδα Ειδ. Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στη Θεσ/νίκη.

Ο ομιλητής Αντγος ε.α Γαληνός Αθ. παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου για την προσφορά του στην Ημερίδα Ειδ. Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στη Θεσ/νίκη.

Ο ομιλητής Υπτγος ε.α Μαντζουράτος Ε. παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου για την προσφορά του στην Ημερίδα Ειδ. Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στη Θεσ/νίκη.

Ο ομιλητής Σχης ε.α Ροκκάς Β. παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου για την προσφορά του στην Ημερίδα Ειδ. Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στη Θεσ/νίκη.

Ο ομιλητής Σχης ε.α Κολοκοτρώνης Πλάτων παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου για την προσφορά του στην Ημερίδα Ειδ. Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στη Θεσ/νίκη.

Ο ομιλητής Υπτγος ε.α Κοϊμτζόγλου Ν. παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου για την προσφορά του στην Ημερίδα Ειδ. Δυνάμεων της 10ης Ιουν 2017 στη Θεσ/νίκη.

Η κόρη του Κ/Δ Ζαφειρίου Αθανάσιου μοναδικού επιζώντα από καταρριφθέν Noratlas, που συμμετείχε στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» στην Κύπρο το 1974, παραλαμβάνει την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ.

Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Καταδρομέων και Ιερολοχιτών Μακεδονίας επιδίδει την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου στον Δκτή Γ΄ ΣΣ Αντγο Μπίκο Δημήτριο

Ο ιατρός κ. Κύρκος Ευάγγελος, που διαμένει στην Θεσσαλονίκη, παραλαμβάνει από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου την πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου «ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ» για την προσφορά του ως Στρτης Κ/Δ της Α΄ ΜΚ, στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» το 1974 στην Κύπρο.

Ο Δκτης του Γ΄ΣΣ/NRDC-GR Αντγος Μπίκος Δημ.επιδίδει αναμνηστική πλακέτα στον Πρόεδρο του Συνδ. Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας Αντγο ε.α Μήττα Δημ.

Μέλη του ΔΣ του Συνδέσμου μαζί με τον ομιλητή Υπτγο ε.α Κοϊμτζόγλου Ν.

Η αίθουσα ήταν γεμάτη από παλιούς και νέους καταδρομείς.

ΠΗΓΗ:www.katadromes.gr

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΠΑΝ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟ

Ραφήνα: Τελευταίο «αντίο» στον Στρατηγό Παν. Σταυρουλόπουλο
12/06/2017

Στη Ραφήνα, στον Ιερό Ναό της Παντοβασίλισσας, το μεσημέρι της Δευτέρας βρέθηκαν συγγενείς και φίλοι προκειμένου να πουν το ύστατο χαίρε στον Παναγιώτη Δ. Σταυρουλόπουλο, τον τελευταίο Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ 1974 και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου το τριήμερο από 14 έως 16 Αυγούστου 1974.

Το παρών στην κηδεία έδωσε άγημα και η Φιλαρμονική της ΕΛΔΥΚ, ο Πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα, ο πρ. Βουλευτής της ΝΔ Νίκος Καντερές, ο πρ. Αντιδήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου Σπ. Κάρλος, ο πρόεδρος του Συλλόγου «Ενότητα» Διασταύρωσης Ραφήνας Ιωάννης Ξουρίκης, η Ιφιγένεια Βαρδοπούλου από την Τ.Ο Ν. Δ Ραφήνας – Πικερμίου, ο Ταξίαρχος Παναγιώτης Γεωργόπουλος.

Ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος γεννήθηκε στον Ψαθόπυργο Αχαΐας την 31/12/1925 και καταγόταν από στρατιωτική οικογένεια. Σε ηλικία 18 ετών εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση, στελεχώνοντας τον λόχο Δεδούση του 5/42 του Συνταγματάρχη Δ. Ψαρρού. Μετά την απελευθέρωση εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων και αποφοίτησε το 1949. Έλαβε μέρος στις τελευταίες επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο υπηρετώντας στη Φλώρινα, όπου τραυματίσθηκε δις και παρασημοφορήθηκε.

Στην Κύπρο υπηρέτησε για πρώτη φορά την περίοδο 1961-1963 ως Διοικητής του Λ.Β.Ο. Το 1974 υπηρετούσε στο 2ο Ε.Γ. του Αρχηγείου Στρατού με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Τον Ιούλιο 1974 διατάχθηκε να μεταβεί στην Κύπρο με το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ για να συνοδεύσει τη σειρά αντικαταστάσεως της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και να παραλάβει τους απολυόμενους που θα επαναπατρίζονταν.

Λόγω της εισβολής, παρέμεινε στην Κύπρο και διετέλεσε υποδιοικητής της ΕΛ.ΔΥ.Κ. από 10/8/1974, στρατοπεδάρχης της ΕΛ.ΔΥ.Κ. από 13/8/1974 και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου ΕΛ.ΔΥ.Κ. κατά τις κρίσιμες μάχες που έγιναν από την 14η Αυγούστου 1974 ως τις 16η Αυγούστου 1974.

ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ, ΕΦΥΓΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ......

 ΜΕΙΝΑΜΕ ΟΣΟΙ ΕΞ ΗΜΩΝ, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΑΔΑ ΑΝΑΜΕΝΗ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΣ.  

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΠΛΕΟΝ, ΟΤΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ ..... ΘΑ ΚΑΤΑΛΛΗΞΟΥΝ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΧΑΡΙΝ ΜΙΚΡΟΨΥΧΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΑΜΩΜΑΤΩΝ. ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΜΕΙΣ ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΟΝ ΝΟΗΤΟ ΜΑΣ ΟΡΚΟ, ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΕΩΣ ΡΑΝΙΔΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΑΙΩΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΣ.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΘΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΤΟΡΙΑ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΑΠΕΥΘΗΝΟΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΗΘΟΣ, ΦΙΛΟΠΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΤΗΣ ΑΝΗΚΟΥΣΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΟΤΗΣΑΜΕ ΜΕ ΑΙΜΑ, ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΓΗ. 

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΙΓΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΙ, ΣΚΥΒΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΕΥΛΑΒΗΚΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΑΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΤΙ ΑΦΗΣΑΜΕ ΕΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ........ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑΙΑ, ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ, ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ (ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΟΙ) ΓΡΑΨΑΜΕ Α-Γ-Ν-Ω-Σ-Τ-Ε-Σ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΥΠΡΟΣ. 

ΠΑΤΕΡΑ ........ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ !!!!! ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΕΝΑΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΑΣ, ΣΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ.

Με εκτίμηση,
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ

ΠΗΓΗ: www.irafina.gr

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΠΕΣΕ Η ΑΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΑΞΙΑΡΧΟ Ε.Α ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

                     Ο ΗΡΩΑΣ ΤΑΞΧΟΣ Ε.Α ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ,

 Τελευταίος Στρατοπεδάρχης της ΕΛΔΥΚ 1974 και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου το 3ημερο 14-16/8/1974.... 

ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ !!!
"ΕΦΥΓΕ" ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΑΠΟΨΕ ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΑ "ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ" ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ.

Αύριο Δευτέρα 12/6/2017 και ώρα 13:30 Στόν Ιερό Ναό Παντοβασίλισσας Ραφήνας η Εξόδιος ακολουθία  του Ήρωα   ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Δ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ....Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ το 1974

ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΩΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΒΙΩΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ

Κηδεύονται μαζί μετά από 43 χρόνια - Ο αγνοούμενος Ανδρέας με την Κωνσταντίνα του

Ο Ανδρέας Ιωάννου ήταν παντρεμένος με την Κωνσταντίνα. Είχαν δυο παιδιά και ζούσαν στο Νέο Χωριό Κυθρέας όταν το 1974 έγινε η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Κατά την διάρκεια της δεύτερης εισβολής, στις 14 Αυγούστου, ένας μικρός αριθμός κατοίκων του χωρίου μετέβησαν στην Άσσια για να πέσουν λίγες μέρες αργότερα στα χέρια των Τούρκων κατακτητών.



Σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» η οποία σε δημοσίευμα της εξιστορεί τα γεγονότα, ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους ήταν και η οικογένεια του Αντρέα.

Τούρκοι συνοδευόμενοι από Τουρκοκύπριους συνέλαβαν μεταξύ άλλων όλη την οικογένεια Ιωάννου.

Όσοι άντρες ήταν κάτω των 50 ετών μεταφέρθηκαν με δεμένα χέρια αρχικά στο Τουρκοκυπριακό χωριό Αγυιά και στην συνέχεια στο γκαράζ Παυλίδη της Λευκωσίας ενώ όσοι ήταν άνω των 50 σε άγνωστο μέρος.

Ο Αντρέας άνηκε στην δεύτερη κατηγορία αφού το 1974 ήταν 68 χρονών. Τα οστά των εκτελεσθέντων από τους Τουρκοκύπριους ρίφθηκαν σε δυο πηγάδια στο Ορνίθι Αφάνειας.

Εκεί εντοπίστηκαν και τα οστά του Αντρέα πριν από λίγο καιρό.

Την Τρίτη (6/6) η σύζυγος του Αντρέα Ιωάννου, η κυρία Κωνσταντίνα απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών.

43χρόνια μετά, ο αγνοούμενος Αντρέας θα θαφτεί μαζί με την γυναίκα του μιας και αυτή ήταν η παράκληση των δυο τους παιδιών, του Γιάγκου και του Σοφοκλή.

Η κηδεία έγινε στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας την Πέμπτη  στον Στρόβολο.

Ο Αντρέας Ιωάννου

πηγη:Φιλελεύθερος

Ο Ήρωας της Κύπρου Κωνσταντίνος Μπροδήμας “επιστρέφει” στην γη των Διδύμων

Ανθυπασπιστής της ΕΛΔΥΚ Κωνσταντίνος Μπροδήμας

Ο Κώστας ήταν το δεύτερο παιδί του μπάρμπα-Μήτσου του Μπροδήμα και της θείτσα –Τούλας, το γένος Μπουγιούρα. Πριν απ’ αυτόν ο Νίκος, μετά ο Τάσος και η Θωμαϊς.

Παρουσιάστηκε στον στρατό, ως νεοσύλλεκτος, στην Καλαμάτα, τον Ιούλιο του 1972. Πεζικό, υπήρχε τότε στην Καλαμάτα, Διμοιρίτης Τυφεκιοφόρος η ειδικότητα

Υπηρέτησε για ένα διάστημα στην Δράμα, περίπου εξάμηνο, και την Ανοιξη του 1973 μετετέθη στην Κύπρο, στην ΕΛ.ΔΥ.Κ., στην Λευκωσία.

Υπηρέτησε εκεί περίπου δέκα πέντε μήνες. Θα απολυόταν στις 21.7.1974.

Μάλιστα, στις 19.7.1974, μαζί με τους συναδέλφους του, μπήκε στο πλοίο ‘Λέσβος’ για την επιστροφή στην Ελλάδα.



Η εισβολή στην Κύπρο ξεκίνησε στις 20.7.1974, χαράματα. Εκείνη την ώρα, το πλοίο με τους επιστρέφοντες – απολυόμενους Έλλαδίτες Στρατιώτες βρισκόταν κάπου ανάμεσα Κρήτη και Κάσο.

Και η διαταγή ήρθε: Το καράβι να επιστρέψει αμέσως στην Κύπρο!

Ετσι ο Κώστας αντί να βρεθεί στα Δίδυμα, βρέθηκε σε μια εμπόλεμη Κύπρο, και μάλιστα στην πρώτη γραμμή.

Ούτε τον σάκο του δεν πήρε, τον παρέλαβαν οι δικοί του αργότερα από το Κέντρο Διερχομένων στον σταθμό Λαρίσης.

Πολέμησε γενναία, όπως άλλωστε όλοι οι συνάδελφοί του. Αλλά ήταν όλα προδομένα, γνωστά πράγματα. Χάθηκε στην Μάχη της ΕΛΔΥΚ, μια από τις σκληρότερες μάχες. Κράτησε δύο ημέρες, και το Μουσείο Ιστορίας του Λονδίνου την αναφέρει ως μια από τις πιο άνισες μάχες που δόθηκαν ποτέ.

Οι Τούρκοι, μη μπορώντας να κάμψουν την αντίσταση των στρατιωτών μας, που στις μάχες σώμα με σώμα τους πήραν “φαλάγγι”, χρησιμοποίησαν βόμβες ναπάλμ, κατακαίγοντας πολλούς απ’ αυτούς!

Επιστροφή στα Δίδυμα

Συγκινητικές στιγμές εκτυλίχθηκαν σήμερα στα Δίδυμα Ερμιονίδας, στην κηδεία του έφεδρου ανθυπασπιστή της ΕΛΔΥΚ Κωνσταντίνου Μπροδήμα. ΦΕΚ 1178Γ/31.12.2008.

Ο Κωνσταντίνος Μπροδήμας έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά των Τούρκων εισβολέων στην Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1974, σε ηλικία 22 ετών, και σήμερα πραγματοποιήθηκαν τελετή απόδοσης τιμών και νεκρώσιμος ακολουθία στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στα Δίδυμα Ερμιονίδας.

Στην τελετή παρέστη ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Αλκιβιάδη Στεφανή. Τα οστά του ήρωα Κωνσταντίνου Μπροδήμα επαναπατρίστηκαν πριν από λίγες ημέρες.

Πηγή:  iefimerida.gr